ตติกานต์ เดชชพงศ

เชื่อว่าครั้งหนึ่งในชีวิตชายไทย จะต้องมีคนเคยเดินตรงเข้ามาใกล้ และกระซิบถามว่า "โป๊ไหมพี่?" ไม่ว่าสถานที่ที่บทสนทนาเริ่มต้นจะเป็นพื้นที่สาธารณะ เช่น ห้างสรรพสินค้า หรือว่าตลาดนัดก็ตามที

เมื่อเปิดทีวี โฆษณาที่มีสาวสวยเซ็กซี่เป็นพรีเซ็นเตอร์ ต้องโผล่มาให้เห็นอย่างน้อยหนึ่งครั้ง

ถ้าหากเปิดนิตยสารแฟชั่น ไม่ว่ากลุ่มเป้าหมายจะเป็นผู้ชายหรือผู้หญิง ภาพเนินอกขาวเนียน เรียวขายาวๆ  และใบหน้าเย้ายวนของหญิงสาว คือภาพที่เราเห็นบ่อยยิ่งกว่าอะไรอย่างอื่น…

ดูเหมือนว่าเราจะอยู่ในภาวะแวดล้อมที่ใส่ใจเป็นพิเศษกับการเปิดเผยเรือนร่างของผู้คน

แต่เมื่อไหร่ที่ผู้หญิงในชีวิตจริงเกิดบ้าจี้ ลุกขึ้นมาทำตัวตามภาพลักษณ์ที่ผ่านเข้ามาในโสตประสาททุกๆ วัน ปฏิกิริยาที่สังคมมีต่อผู้หญิงเหล่านั้นกลับเป็นไปในทางตรงกันข้ามทุกครั้งไป

กรณีของ "เอมี่" และ "ชุดสีดำที่สังคมเป็นห่วง" ยังไม่ทันจางกลิ่น สื่อเล็กสื่อใหญ่ก็หันไปเล่นบทพิพากษานักศึกษามหาวิทยาลัยราชภัฎสวนดุสิตที่ตกเป็นข่าวเพราะ "แสดงกิริยาไม่ดี" ต่อ รมว.กระทรวงวัฒนธรรม ที่ไปเดินตรวจตราความเรียบร้อยในวัดโพธิ์ แถมยังสูบบุหรี่และแต่งกายไม่สุภาพในเขตวัดอีกต่างหาก

หนังสือพิมพ์บ้านเมืองโปรยข่าวนี้ว่า "ไขศรี กรี๊ด นศ.เห็นคาตาจู๋จี๋นิโกรในวัด นุ่งสั้นผ่าสะโพก เสื้อรัดติ้วตักเตือนแต่โดนตวาดใส่"

ส่วนข่าวสดพาดหัวหน้าหนึ่งพร้อมรูปประกอบ "รมต.ตะลึง "นศ.นุ่งสั้น" อี๋อ๋อต่างชาติในวัดโพธิ์"

ในขณะที่ไทยโพสต์ฟันธง "นุ่งสั้นกลางวัดโพธิ์'ไขศรี' เจอกับตา น.ศ.อ้างฝึกงาน"

และหนังสือพิมพ์ผู้จัดการน่าจะได้รางวัลบรรยายภาพดีเด่น เพราะนอกจากจะพาดหัวข่าวว่า "คุณหญิงไขศรี"เจอเองกลางวัดโพธิ์ นศ.ทำงามหน้านุ่งสั้นกระแซะฝรั่ง เนื้อในยังอธิบายรายละเอียดไว้ชัดเจน

"เมื่อวันที่ 28 ก.พ. เวลา 11.00 น.วันที่ 28 ก.พ. ผู้สื่อข่าวรายงานว่า คุณหญิงไขศรี ศรีอรุณ รมว.วัฒนธรรม ได้เดินทางเป็นประธานบวงสรวงการบูรณะพระเชตุพนวิมลมังคลารามราชวรมหาวิหาร หรือ "วัดโพธิ์" และเดินสำรวจการบูรณะรอบๆ วัด โดยระหว่างนั้นได้รับการร้องเรียนจากประชาชนที่เดินทางเข้ามาที่วัดโพธิ์ว่า มีหญิงสาวประมาณ 5 คนแต่งกายเครื่องแบบคล้ายนักศึกษาในชุดเสื้อรัดรูป และกระโปรงสั้นมาก โดยหญิงสาว 2 คนสวมกระโปรงผ่าสั้นปิดเพียงสะโพกบริเวณบั้นท้ายเท่านั้น ซึ่งเป็นการแต่งกายที่ไม่เหมาะสมจะเดินทางเข้ามาไหว้พระหรือทำกิจกรรมในวัด"

ต่อให้ไม่ต้องใช้วิจารณญาณในการอ่านก็รู้ได้ทันทีว่าการใช้ถ้อยคำ เช่น "จู๋จี๋นิโกร" "อี๋อ๋อ" "นศ.อ้างฝึกงาน" และ "ทำงามหน้านุ่งสั้นกระแซะฝรั่ง" มีน้ำเสียงแห่งการเหยียดหยามและตำหนิติเตียนอย่างไม่ปิดบัง

ประกอบกับภาพที่ข่าวสดตีพิมพ์ออกมาให้เห็น ก็ดูจะชัดเจนกระจ่างใจว่าข่าวนี้มีมูล และสื่อแต่ละแห่งก็พิพากษาไปแล้วว่าหญิงสาวที่ตกเป็นข่าวจะต้องเป็น "ผู้หญิงไม่ดี" ที่แอบอ้างชุดนักศึกษามาค้าประเวณี

จนกระทั่งเรื่องราวเปิดเผยออกมาว่าทั้ง 5 คนเป็นนักศึกษาของมหาวิทยาลัยราชภัฏจริงๆ ฝ่ายสถาบันก็ได้เรียกร้องให้นักศึกษาทั้ง 5 คนไปขอขมา รมว.กระทรวงวัฒนธรรม

ฟังดูเป็นการสมเหตุสมผลดี ที่คนทำตัวไม่เหมาะสมต้องได้รับการลงโทษ และต้องรู้จักยอมรับผิด แต่ไม่มีสื่อไหนเลยที่จะสื่อความของนักศึกษาคนหนึ่งในกลุ่มที่พูดถึงเหตุผลในการไปที่วัดโพธิ์ของพวกเธอชัดๆ

ไม่มีใครให้น้ำหนักกับคำพูดของนักศึกษาและอาจารย์ที่ระบุว่าวันนั้นพวกเธอไปวัดโพธิ์เพื่อฝึกการสื่อสารภาษาอังกฤษประกอบวิชาหนึ่งที่กำลังเรียนอยู่จริงๆ ไม่ใช่แค่เป็นข้ออ้างตามที่หนังสือพิมพ์บางฉบับพาดหัว และการสัมผัสเนื้อตัวของคู่สนทนาที่เป็นชาวผิวดำก็ไม่ได้เกิดขึ้นตามที่ข่าวอ้าง

ขณะเดียวกัน หลายๆ สื่อจงใจจะไม่พูดถึงจุดเริ่มต้นของเรื่องนี้ ตอนที่ รมว.ไขศรี เดินเข้าไปถามชื่อสถาบันที่นักศึกษาเหล่านั้นเรียนอยู่ แล้วกองทัพนักข่าวก็เดินเข้าไปถ่ายรูปนักศึกษาทั้ง 5 โดยไม่ขออนุญาตและไม่ทันให้พวกเธอตั้งตัว

หลังจากรัวชัตเตอร์จนหนำใจ ช่างภาพเหล่านั้นก็แยกย้ายกันไป และข่าวที่ตีพิมพ์ในวันต่อมาก็เป็นเหมือนการพิพากษาพวกเธออีกครั้งหนึ่ง

ถ้าสังคมพยายามเรียกร้องความรับผิดชอบ และต้องการให้นักศึกษาทั้ง 5 คนนั้นปฏิบัติตามกรอบประเพณีหรือ "ศีลธรรมอันดี" ที่พูดกันอยู่ทุกบ่อย คงต้องย้อนกลับไปสำรวจตัวเองกันบ้างว่า ทุกหน่วยของสังคมได้ทำหน้าที่ของตัวเองอย่างดีแค่ไหน

ตราบใดที่เรื่องโป๊ๆ ยังขายได้ และสื่อใหญ่ๆ ยังจับเรื่องนี้มาใช้เรียกร้องความสนใจจากผู้คน ก็อย่าหวังเลยว่าเราจะหลุดพ้นจากสังคมมือถือสาก ปากถือศีลนี้พ้น