หนูนา

คนอื่นอาจจะคิดว่าตัวหนูดี แต่บางครั้งคนเราก็มีข้อเสียเหมือนกันนะคะ เช่นเรื่องที่หนูจะเล่าต่อไปนี้ เป็นเรื่องที่ไม่มีใครรู้มาก่อน มีแต่เพื่อนสนิทที่รู้

มีอยู่วันหนึ่ง เพื่อนๆ ได้ชวนกันไปเที่ยว และแวะไปกินหมูกระทะกัน ไปกัน 8-9 คน มีทั้งผู้หญิงและผู้ชาย ตอนนั้นเวลาประมาณ 3 ทุ่ม ก็พูดกันว่ากินเสร็จแล้วจะกลับบ้านกันเลย เพื่อนคนหนึ่งบอกว่าจะแวะซื้อของ ก็พากันแวะซื้อ มีเพื่อนผู้ชายคนหนึ่งซื้อเบียร์ 3 ขวด พวกเราจึงถามว่า จะกลับบ้านอยู่แล้ว ซื้อมาอีกทำไม จะไปกินที่ไหนหรือ เพื่อนตอบว่า กินเรื่อยๆ ขี่รถด้วยกินไปด้วยก็ได้

จากนั้นก็พากันขี่รถไปตามทางกลับบ้าน แต่แทนที่จะมุ่งตรงไปที่บ้าน กลับพากันขี่รถไปจอดแวะที่กาดวัว หรือที่เรียกกันว่าตลาดนัดทุ่งฟ้าบด ซึ่งเป็นตลาดที่ขายของในวันเสาร์ ขายของทุกอย่างตั้งแต่ไม้จิ้มฟันยันเรือรบ แม้แต่สัตว์ก็มีขาย

แต่ตอนที่เราไปกันนั้นเป็นตอนกลางคืน จึงไม่มีอะไร มีแต่ชั้นวางขายของในร้านที่ว่างเปล่า พวกเราจึงพากันไปนั่งที่ร้านๆ หนึ่ง เพื่อนๆ ก็นั่งคุยกัน มีแต่หนูเท่านั้นที่ไม่ได้คุยกับใคร บ่นแต่ว่าอยากกลับบ้านอยู่คนเดียว เพื่อนก็ว่าเดี๋ยวจะกลับแล้ว แต่ก็ไม่กลับกันสักที สักพักหนึ่ง มีคนขี่รถเข้ามาทางที่พวกเรานั่งกันอยู่ มีเพื่อนคนหนึ่ง อาสาไปดูให้ว่าใครมา แล้วกลับมาบอกว่า ให้พวกเราวิ่ง เพราะตำรวจมา

ด้วยความกลัวพวกเราจึงพากันวิ่งออกมา ทั้งๆ ที่เราไม่ได้ทำอะไรผิด เราวิ่งกันทำไมก็ไม่รู้ สักพักหนูก็ชวนเพื่อนกลับบ้าน เพราะคิดว่าคงไม่มีตำรวจตามมา จากนั้นหนูก็ดุเพื่อนๆ และโกรธเพื่อนมาก พอกลับมาถึงบ้านก็ทำตัวเป็นปกติ คิดว่าคงไม่มีใครรู้ว่าหนูไปทำอะไรที่ไหนมา เพราะหนูไม่อยากจะบอก กลัวป้ากับน้าจะดุด่าเอา ก็เลยคิดว่าไม่บอกดีกว่า

แต่พอรุ่งเช้าอีกวัน ไม่รู้ว่าน้าไปรู้เรื่องมาจากไหน น้าจึงมาดุด่าหนูใหญ่  หนูก็ยอมรับว่าหนูผิด เพราะพยายามอธิบายให้น้าฟัง แต่น้ากลับไม่รับฟังเหตุผลใดๆ น้าด่าหนูทีหนึ่ง หนูก็ตอบโต้ทีหนึ่ง ทำให้น้าโกรธมาก บอกว่าพรุ่งนี้จะให้พ่อมารับไปอยู่ที่เชียงราย

ด้วยความโกรธที่น้าไม่ฟังคำอธิบายของหนู หนูจึงต้องไปอยู่กับพ่อที่เชียงราย ทั้ง ๆ ที่หนูอยากอยู่กับแม่มากกว่า ทำไมหนูจึงคิดที่จะอยู่กับแม่ ก็เพราะพ่อเลิกกับแม่ไปมีภรรยาใหม่อยู่ที่เชียงราย หนูจึงไม่อยากไป กลัวว่าจะไปทำตัวไม่ดีและมีเรื่องกับแม่น้า แต่หนูก็จำเป็นต้องไป

หนูไปอยู่เชียงรายได้ประมาณ 1 เดือนก็กลับมาอยู่เชียงใหม่เพราะต้องกลับมาเรียน ช่วงที่ไปอยู่ที่เชียงรายนั้นเป็นช่วงปิดเทอม ตั้งแต่นั้นมาหนูคิดว่า จะทำตัวให้ดีขึ้น เพราะสงสารแม่ที่เสียใจกับหนูมามากแล้ว หนูจึงไม่อยากให้แม่ซึ่งทำงานหนักเพื่อลูก เพราะอยากให้ลูกได้ดีกลับต้องมาเสียใจเพราะหนูอีก หนูตั้งใจว่าต่อนี้ไปหนูจะทำตัวเป็นคนดีของแม่และเชื่อฟังแม่ เพื่อความสุขของคนที่หนูรักและรักหนู.

สุมิตรา ปัญญาแก้ว หนูนาหรือหนูผึ้งเป็นชื่อเล่นที่เพื่อนๆ เรียก

สุมิตราบอกว่า "ในความคิดของหนูนะคะ หนูคิดว่าตัวหนูเองเป็นคนที่นิสัยดี ร่าเริง เป็นคนที่เข้ากับคนอื่นได้ทุกเพศทุกวัยค่ะ บางครั้งก็หลงตัวเองนะ แต่มากไปหรือเปล่านั้นก็ไม่รู้เหมือนกัน แต่คิดว่าพอประมาณนะคะ"

สุมิตรา เป็นนักเรียนโรงเรียนน้ำบ่อหลวงวิทยา ชั้นมัธยมปีที่ 6 เข้าร่วม เป็นแกนนำเยาวชน โครงการ RIGHT TO KNOW (RTK) ในช่วงที่เป็นแกนนำเยาวชน ได้เข้ารับการอบรมการเขียน การทำนิตยสารและทำโปสเตอร์ เพื่อพัฒนาการสื่อสารในรูปแบบการเขียน โดยพี่ ๆ นักเขียนและศิลปินคนทำงานศิลปะ