นี่คือชีวิตที่มนุษย์ทุกผู้นามควรทำความรู้จัก

ทันทีที่ทราบข่าวความคืบหน้าที่ไม่ค่อยดีนักในอาการป่วยของวนิดา ตันติวิทยาพิทักษ์ หรือพี่มด ของเพื่อนมิตรทั้งหลาย ห้วงนิ่งงันแรกในสมองของผมว่างเปล่า เพื่อเปิดทางให้กับภาพความทรงจำเป็นร้อยพันภาพเกี่ยวกับวนิดาที่ผุดขึ้นถี่ยิบและเร็ว

ผมมาครุ่นคิดว่า จะมีใครในแผ่นดินนี้ หรือในโลกใบนี้ที่รู้จักวนิดาและกล้าบอกว่า เธอไม่ใช่นักต่อสู้

ผมคิดว่าไม่มี ไม่มีวินาทีไหนในชีวิตของวนิดา ที่หล่นหายหรือหลบเร้นไปจากเส้นทางการต่อสู้และความใฝ่ฝัน จากการเคลื่อนไหวร่วมกับกรรมกรฮาร่าที่ทำให้วนิดาเป็นรู้จัก จนมาถึงการต่อสู้ในระยะหลังกับสมัชชาคนจน

สำหรับผมเองแล้ว ผมดีใจและโชคดีที่มีส่วนอยู่ร่วมและเห็นเส้นทางการต่อสู้ของวนิดาในกรณีเขื่อนปากมูล เสียงเอียดอาดขอบพื้นบ้านเพิงที่ตั้งอยู่ริมเนิน ใกล้ๆ เวทีในหมู่บ้านแม่มูนมั่นยืน ยังคงดังอยู่ในหู

สมัชชาคนจนเป็นขบวนการเคลื่อนไหวที่มีระบบบริหารและนำรูปแบบที่ใหม่หรือการนำหมู่ กระนั้น เราไม่อาจละทิ้งหรือไม่กล่าวถึงบทบาทของวนิดาในฐานะนักพัฒนาเอกชนที่เข้าร่วมต่อต้านเขื่อนปากมูล ยักษ์ใหญ่ที่ดูดกินวิถีชีวิตชาวบ้านลุ่มน้ำมูล

ขณะที่การต่อสู้ของประชาชนในภาคส่วนอื่นๆ ล้มหายตายจาก หรือไม่ก็ถูกพัดพาไปกับการเมือง สมัชชาคนจนกลับยืนยง มุ่งมั่นกับปัญหาที่เผชิญ เพื่อเปลี่ยนแปลงระดับโครงสร้าง

วนิดาก็ยืนยง และยังคงจนไร้ตำแหน่งอยู่อย่างนั้น

นี่ไม่ใช่เรื่องหน้าที่ ไม่ใช่เรื่องความคับแค้นแต่หนหลังที่ผลักชีวิตของวนิดาไปข้างหน้า แต่ผมคิดว่า มันคือความใฝ่ฝันถึงสังคมที่ดีกว่าในอนาคตต่างหากที่ผลักดันชีวิตวันนี้ของวนิดา

จะมีกี่คนที่เป็นปุถุชนที่สู้เพื่อคนอื่น มีอดีตที่สง่า ปัจจุบันที่สง่า และหากจะต้องจากไปก็จักจากไปอย่างสง่า

นี่คือชีวิตที่มนุษย์ทุกผู้นามควรทำรู้จัก

ร่วมส่งกำลังใจแด่ วนิดา ตันติวิทยาพิทักษ์