รายงานการสำรวจแนวชายฝั่งทะเล สภาพการกัดเซาะชายฝั่งทะเล และโครงสร้างชายฝั่งทะเล โครงการอนุรักษ์ทรัพยากรทางทะเลและชายฝั่งโดยใช้อากาศยาน กรมทรัพยากรทางทะเลและชายฝั่ง ร่วมกับสำนักการบินอนุรักษ์ทรัพยากรธรรมชาติ กระทรวงทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม ระหว่างวันที่ 6 - 18 สิงหาคม 2550

ตามที่ สำนักการบินอนุรักษ์ทรัพยากรธรรมชาติ กระทรวงทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม ได้จัดทำ "โครงการอนุรักษ์ทรัพยากรทางทะเลและชายฝั่งโดยใช้อากาศยาน" ขึ้น โดยมอบหมายให้กรมทรัพยากรทางทะเลและชายฝั่ง สำรวจแนวชายฝั่งทะเล สภาพการกัดเซาะชายฝั่งทะเล และโครงสร้างชายฝั่งทะเล ตลอดแนวชายฝั่งทะเลของไทยระยะทางประมาณ 3,000 กิโลเมตร

โดยเป็นชายฝั่งอ่าวไทยประมาณ 2,000 กิโลเมตร และชายฝั่งทะเลอันดามันประมาณ 1,000 กิโลเมตร ในระหว่างวันที่ 6 - 18 สิงหาคม 2550 นั้น

ในส่วนของกรมทรัพยากรทางทะเลและชายฝั่ง ได้มอบหมายให้ นายปริทัศน์ เจริญสิทธิ์ เจ้าหน้าที่วิเคราะห์นโยบายและแผน 7ว. นายวีระพันธุ์ ทองมาก เจ้าหน้าที่บริหารงานประมง 6 นายอรุณกิจ สิทธิไชย และ นายส.กรกช ยอดไชย เจ้าหน้าที่วิเคราะห์นโยบายและแผน สังกัดสำนักอนุรักษ์ทรัพยากรทางทะเลและชายฝั่ง เป็นคณะทำงานปฏิบัติการร่วมในการสำรวจแนวชายฝั่งทะเล

ผลจากการสำรวจแนวชายฝั่งทะเล สภาพการกัดเซาะชายฝั่งทะเล และโครงสร้างชายฝั่งทะเล สรุปได้ดังนี้

แนวชายฝั่งทะเลอ่าวไทย

1. จังหวัดนราธิวาส

แนวชายฝั่งทะเลจังหวัดนราธิวาสระยะทางประมาณ 57 กิโลเมตร ลักษณะพื้นที่บริเวณชายฝั่งเป็นหาดทรายทั้งหมด ยาวต่อเนื่องกันในแนวเหนือ - ใต้

พื้นที่กัดเซาะชายฝั่งพบเป็นแนวต่อเนื่อง เริ่มต้นบริเวณด้านเหนือของโครงสร้างชายฝั่งทะเล ที่สร้างบริเวณปากแม่น้ำและคลองที่มีขนาดใหญ่ทุกแห่ง ประเภทเขื่อนกันทรายปากแม่น้ำ (Jetty) ลักษณะเป็นแนวเขื่อนหินทิ้ง ถมยื่นออกไปในทะเล ยาว 100 - 300 เมตร

โดยพบ 2 แห่ง ได้แก่ เขื่อนกันทรายปากแม่น้ำโก - ลก (แนวพรมแดนไทย - มาเลเซีย) และเขื่อนกันทรายปากแม่น้ำบางนรา

แนวชายฝั่งทะเลที่มีการกัดเซาะพบตลอดแนว ตั้งแต่ปากแม่น้ำโก - ลก ต่อเนื่องถึงชายหาดหน้าพระตำหนักทักษิณราชนิเวศน์ อ่าวมะนาว ขึ้นไปถึงเขตตัวเมืองนราธิวาส

2. จังหวัดปัตตานี

แนวชายฝั่งทะเลระยะทางประมาณ 135 กิโลเมตร ส่วนใหญ่เป็นชายฝั่งประเภทหาดทรายต่อเนื่องมาจากชายฝั่งจังหวัดนราธิวาส และหาดโคลนบริเวณด้านในอ่าวปัตตานี มีแหลมตาชี

พื้นที่กัดเซาะพบมากบริเวณด้านเหนือของโครงสร้างชายฝั่ง ประเภทเขื่อนกันทรายปากแม่น้ำ (Jetty) บริเวณปากแม่น้ำ และกำแพงริมตลิ่ง ประเภทเขื่อนหินทิ้ง ยกเว้นในอ่าวปัตตานีพบการเพิ่มขึ้นของพื้นที่หาดเลน และการถมพื้นที่ภายในอ่าว

เขื่อนกันทรายปากแม่น้ำ พบ 6 แห่ง ได้แก่ เขื่อนกันทรายปากแม่น้ำในอำเภอไม้แก่นและอำเภอสายบุรี ส่วนที่อำเภอปานาเระมี 2 แห่ง (คลองมะหวดและคลองปานาเระ) อำเภอหนองจิก 2 แห่ง (คลองตันหยงเปาว์ และคลองราพา)

กำแพงริมตลิ่ง ประเภทเขื่อนหินทิ้ง พบ 3 บริเวณ ได้แก่ บริเวณบ้านบางตาวา บริเวณหาดรัชดาภิเษก และบริเวณชายฝั่งบ้านตันหยงเปาว์

3. จังหวัดสงขลา

แนวชายฝั่งระยะทางประมาณ 160 กิโลเมตร มีลักษณะเรียบตรงยาวแนวเหนือ - ใต้ พื้นที่กัดเซาะพบบริเวณด้านเหนือของโครงสร้างชายฝั่งประเภทต่างๆ เนื่องจากขาดตะกอนทรายมาทดแทนส่วนที่ขาดหายไป เนื่องจากการเคลื่อนตัวของตะกอนทรายจากอิทธิพลของกระแสน้ำชายฝั่ง

โดยเขื่อนกันทรายปากแม่น้ำ (Jetty) พบ 4 แห่ง ได้แก่ เขื่อนกันทรายปากคลองเทพา อำเภอเทพา เขื่อนกันทรายปากคลองสะกอม บ้านบ่อโชน อำเภอจะนะ เขื่อนกันทรายปากคลองนาทับ อำเภอจะนะ และเขื่อนกันทรายปากทะเลสาบสงขลาบริเวณด้านใต้ของเขตจังหวัดขึ้นมาจนถึงปากทะเลสาบสงขลา และพบรอดักทรายอีก 2 แห่งบริเวณบ้านเก้าเส้ง และบริเวณเทศบาลบ่อตรุ

4. จังหวัดนครศรีธรรมราช

แนวชายฝั่งระยะทางประมาณ 235 กิโลเมตร ลักษณะเรียบตรงยาวในแนวเหนือ - ใต้ ส่วนใหญ่เป็นหาดทราย พบหาดโคลนบริเวณในอ่าวปากพนัง ปลายแหลมตะลุมพุกจนถึงเขตอำเภอท่าศาลา และหาดหินบริเวณด้านเหนือของจังหวัดบริเวณอำเภอขนอม

พื้นที่กัดเซาะชายฝั่งพบเป็นแนวต่อเนื่องบริเวณโครงสร้างชายฝั่งทะเล ทั้งเขื่อนกันทรายปากแม่น้ำ (Jetty)กำแพงริมตลิ่งจำนวนมาก

พบการกัดเซาะชายฝั่งเกือบทุกตำบล โดยเฉพาะในเขตอำเภอหัวไทรและปากพนัง (เขตต่อเนื่องจากจังหวัดสงขลา) โดยพบบริเวณด้านเหนือของโครงสร้างชายฝั่งประเภทต่างๆ เนื่องจากการขาดตะกอนทรายมาทดแทนส่วนที่ขาดหายไป เนื่องจากการเคลื่อนตัวของตะกอนทรายจากอิทธิพลของกระแสน้ำชายฝั่ง

เขื่อนกันทรายปากแม่น้ำ พบ 6 แห่ง ได้แก่ เขื่อนกันทรายปากระวะ ตำบลหน้าสตน อำเภอหัวไทร เขื่อนกันทรายปากคลองระบายน้ำชะอวด - แพรกเมือง ตำบลเกาะเพชร อำเภอหัวไทร เขื่อนกันทรายปากคลองฉุกเฉิน ตำบลท่าพญา อำเภอปากพนัง เขื่อนกันทรายปากน้ำท่าศาลา เขื่อนกันทรายปากน้ำกลาย และเขื่อนกันทรายปากน้ำสิชล

กำแพงริมตลิ่ง พบมากด้านเหนือของเขื่อนกันทรายปากแม่น้ำ เนื่องจากได้รับผลการกัดเซาะซึ่งเป็นอิทธิพลต่อเนื่องมา โดยพบกำแพงริมตลิ่งขนาดใหญ่ 2 บริเวณ ได้แก่ บริเวณท่าเทียบเรือเทศบาลหัวไทร และบริเวณริมถนนในเขตตำบลขนาบนาก อำเภอปากพนัง

5. จังหวัดสุราษฎร์ธานี

แนวชายฝั่งระยะทางประมาณ 160 กิโลเมตร ในแนวตะวันออก - ตะวันตก เป็นมุมหักจากเขตภูเขาสูงในอำเภอขนอม จังหวัดนครศรีธรรมราช ส่วนใหญ่เป็นหาดโคลน ส่วนเขตหาดทรายจะพบตอนบนของเขตจังหวัดบริเวณรอยต่อกับจังหวัดชุมพร

พื้นที่กัดเซาะชายฝั่งพบบริเวณเขตอำเภอกาญจนดิษฐ์ เนื่องจากมีการเปลี่ยนแปลงการใช้ประโยชน์ที่ดินชายฝั่งทะเลจากป่าชายเลนเป็นบ่อกุ้งจำนวนมาก

6. จังหวัดชุมพร

แนวชายฝั่งระยะทางประมาณ 250 กิโลเมตร ในแนวเหนือ - ใต้ ส่วนใหญ่เป็นหาดทราย เป็นอ่าวเล็กๆ ต่อเนื่องกัน เนื่องจากมีภูเขาริมทะเลจำนวนมาก มีหาดโคลนบริเวณอ่าวทุ่งคา - สวี และบริเวณตำบลปากคลอง อำเภอปะทิว

พื้นที่กัดเซาะชายฝั่งพบไม่มาก เนื่องจากชายฝั่งเป็นอ่าวต่อเนื่องกัน พื้นที่กัดเซาะจึงไม่ขยายตัวต่อเนื่องไปบริเวณอื่น

โครงสร้างชายฝั่งทะเล ที่พบได้แก่ เขื่อนกันทรายปากแม่น้ำ (Jetty) 3 แห่ง คือ เขื่อนกันทรายปากน้ำหลังสวน เขื่อนกันทรายท่าเทียบเรือด่านสวี และเขื่อนกันทรายปากน้ำชุมพร

7. จังหวัดประจวบคีรีขันธ์

แนวชายฝั่งระยะทางประมาณ 246 กิโลเมตร ในแนวเหนือ - ใต้ ส่วนใหญ่เป็นหาดทรายเรียบตรง ด้านใต้ของเขตจังหวัดยังไม่มีโครงสร้างชายฝั่งมากนักและยังคงความเป็นธรรมชาติของชายฝั่งไว้ได้มากที่สุด

พื้นที่กัดเซาะชายฝั่งพบไม่มาก เนื่องจากไม่มีโครงสร้างชายฝั่งขนาดใหญ่บริเวณแนวชายฝั่งที่เรียบตรง แต่พบอยู่ในช่องเขา ซึ่งจะส่งผลกระทบน้อยกว่า ได้แก่ เขื่อนกันคลื่นท่าเทียบเรือโรงงานเหล็กสหวิริยา อำเภอบางสะพาน การก่อสร้างท่าเทียบเรือในอำเภอทับสะแก เขื่อนกันคลื่นท่าเทียบเรือคลองวาฬ อำเภอเมือง เขื่อนกันทรายปากน้ำสามร้อยยอด และเขื่อนกันทรายปากน้ำปราณบุรี นอกจากนี้ พบกำแพงริมตลิ่งจำนวนมากในเขตอำเภอเมือง ปราณบุรี และหัวหิน

8. จังหวัดเพชรบุรี

แนวชายฝั่งระยะทางประมาณ 90 กิโลเมตร แบ่งเป็นหาดทรายประมาณ 46 กิโลเมตร พบตอนใต้ของจังหวัด ตั้งแต่ปลายแหลมผักเบี้ยลงไป เหลืออีก 44 กิโลเมตร ตั้งแต่ปลายแหลมผักเบี้ยขึ้นมา เป็นหาดโคลน ชายฝั่งทะเลจังหวัดเพชรบุรี มีแหล่งท่องเที่ยวจำนวนมาก ได้แก่ พระราชนิเวศน์มฤคทายวัน หาดชะอำ หาดปึกเตียน หาดเจ้าสำราญ และแหลมหลวง

พื้นที่กัดเซาะชายฝั่งพบเป็นแนวต่อเนื่อง มีการสร้างโครงสร้างชายฝั่งทะเล (เขื่อนหินทิ้ง) เพื่อป้องกันตลอดแนวชายฝั่ง ทำให้แหล่งท่องเที่ยวสำคัญๆ สูญเสียพื้นที่หน้าหาดไป นอกจากนี้พบเขื่อนกันทรายปากแม่น้ำขนาดใหญ่ (Jetty) ที่ปากน้ำชะอำ แหลมหลวง และเขื่อนกันคลื่นที่ปลายแหลมผักเบี้ย

9. จังหวัดสมุทรสงคราม

แนวชายฝั่งระยะทางประมาณ 25 กิโลเมตร ทั้งหมดเป็นหาดโคลน เนื่องจากได้รับอิทธิพลจากตะกอนปากแม่น้ำหลายสาย โดยมีแม่น้ำสายหลักได้แก่ แม่น้ำแม่กลอง

10. จังหวัดสมุทรสาคร

แนวชายฝั่งระยะทางประมาณ 40 กิโลเมตร ทั้งหมดเป็นหาดโคลน แนวชายฝั่งเดิมเป็นป่าชายเลน ต่อมาเปลี่ยนเป็นพื้นที่เพาะเลี้ยงสัตว์น้ำและนาเกลือมากว่า 30 ปี ปัจจุบันมีสภาพตื้นเขิน และกำลังขุดลอกดินออกจากบ่อกุ้งจำนวนมาก ซึ่งเท่ากับการขุดดินในพื้นที่ชายฝั่งออกไป

พบพื้นที่ถูกกัดเซาะเป็นแนวยาว มีพื้นที่ป่าชายเลนเหลือบริเวณขอบชายฝั่งเล็กน้อย บางแห่งพบการกัดเซาะเข้ามาถึงพื้นที่เพาะเลี้ยงสัตว์น้ำ โดยมีการป้องกันชายฝั่ง ได้แก่ การสร้างเขื่อนหินทิ้งบริเวณเขตชุมชนและบ่อกุ้ง การปักแนวไม้ไผ่ รวมทั้งการสร้างเขื่อนกันคลื่นแบบไส้กรอกทราย

11. กรุงเทพมหานคร

แนวชายฝั่งบางขุนเทียน กรุงเทพมหานคร ระยะทางประมาณ 5 กิโลเมตร ทั้งหมดเป็นหาดโคลน ต่อมาพัฒนาพื้นที่เพื่อเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำ พบการกัดเซาะชายฝั่งเป็นแนวยาว มีพื้นที่ป่าชายเลนเหลือบริเวณขอบชายฝั่งเล็กน้อย บางแห่งพบกัดเซาะเข้ามาถึงพื้นที่เพาะเลี้ยงสัตว์น้ำ ส่วนการป้องกันชายฝั่ง พบการสร้างเขื่อนหินทิ้งเพื่อกันคลื่นนอกชายฝั่ง

12. จังหวัดสมุทรปราการ

แนวชายฝั่งระยะทางประมาณ 50 กิโลเมตร ทั้งหมดเป็นหาดโคลน แนวชายฝั่งเดิมเป็นป่าชายเลน ต่อมาพัฒนาเปลี่ยนมาเป็นพื้นที่เพาะเลี้ยงสัตว์น้ำและเขตอุตสาหกรรม

พบพื้นที่ถูกกัดเซาะเป็นแนวยาว มีพื้นที่ป่าชายเลนเหลือบริเวณขอบชายฝั่งเล็กน้อย บางแห่งพบการกัดเซาะเข้ามาถึงพื้นที่เพาะเลี้ยงสัตว์น้ำ โดยมีการป้องกันชายฝั่ง ได้แก่ การสร้างเขื่อนหินทิ้งบริเวณเขตชุมชนและพื้นที่อุตสาหกรรม บ่อกุ้ง การปักแนวไม้ไผ่ เสาไฟฟ้า รวมทั้งการสร้างเขื่อนกันคลื่นแบบไส้กรอกทราย

13. จังหวัดฉะเชิงเทรา

แนวชายฝั่งระยะทางประมาณ 15 กิโลเมตร ทั้งหมดเป็นหาดโคลน แนวชายฝั่งเดิมเป็นป่าชายเลน ต่อมาพัฒนาเปลี่ยนมาเป็นพื้นที่เพาะเลี้ยงสัตว์น้ำ พบพื้นที่ถูกกัดเซาะชายฝั่งเป็นแนวยาว โดยมีการป้องกันชายฝั่ง ได้แก่ การสร้างเขื่อนกันคลื่นแบบไส้กรอกทรายนอกฝั่ง

14. จังหวัดชลบุรี

แนวชายฝั่ง ระยะทางประมาณ 175 กิโลเมตร ในแนวเหนือ - ใต้ มีภูเขาริมทะเล ทำให้แนวชายฝั่งเป็นอ่าวขนาดเล็กต่อเนื่องกันจนไปสุดเขตจังหวัดที่อำเภอสัตหีบตอนบน จนสุดปลายแหลมเขาสามมุก อำเภอเมือง เป็นหาดโคลน เนื่องจากได้รับอิทธิพลจากตะกอนปากแม่น้ำบางปะกงมีพื้นที่ป่าชายเลนงอกสะสมเพิ่มมากขึ้น นอกจากนี้ยังถมทะเลเพิ่มเพื่อขยายตัวเมือง ส่วนแนวชายฝั่งที่เหลือลงไปทางใต้เป็นหาดทรายทั้งหมด

แนวชายฝั่งมีการใช้ประโยชน์หลากหลาย ทั้งด้านการท่องเที่ยว อุตสาหกรรม ระบบสาธารณูปโภค ชุมชน และท่าเทียบเรือขนาดใหญ่ ไม่พบการกัดเซาะชายฝั่งรุนแรง มีเฉพาะบางพื้นที่พบการกัดเซาะในบริเวณที่ก่อสร้างรุกล้ำทะเล เช่น พัทยา หาดจอมเทียน ตำบลนาจอมเทียน อำเภอบางละมุง

15. จังหวัดระยอง

แนวชายฝั่งระยะทางประมาณ 102 กิโลเมตร ในแนวตะวันออก - ตะวันตก มีลักษณะเป็นอ่าวขนาดใหญ่เล็กต่อเนื่องกัน ชายฝั่งทะเลตะวันตกเป็นหาดทราย ส่วนชายฝั่งทะเลตะวันออกเป็นหาดโคลน แนวชายฝั่งมีการใช้ประโยชน์หลากหลาย ทั้งด้านการท่องเที่ยว อุตสาหกรรม ระบบสาธารณูปโภค ชุมชน ท่าเทียบเรือ และพื้นที่ถมทะเลเพื่อสร้างนิคมอุตสาหกรรมขนาดใหญ่ พบการกัดเซาะชายฝั่งรุนแรงบริเวณหาดแสงจันทร์ต่อเนื่องไปจนถึงปากน้ำระยองระยะทางประมาณ 13 กิโลเมตร

16. จังหวัดจันทบุรี

แนวชายฝั่งระยะทางประมาณ 98 กิโลเมตร ในแนวเหนือ - ใต้และมีความหลากหลายทางภูมิสัณฐานชายฝั่ง พบทั้งหาดทรายส่วนใหญ่ปนโคลน หาดหิน หน้าผา หาดทราย และหาดโคลน ไม่ระบุว่าพบพื้นที่ถูกกัดเซาะหรือไม่

17. จังหวัดตราด

แนวชายฝั่งระยะทางประมาณ 180 กิโลเมตร ในแนวเหนือ - ใต้ ส่วนใหญ่เป็นหาดโคลนและหาดทรายปนโคลน ส่วนด้านใต้เป็นหาดทรายที่มีชื่อหลายแห่ง เช่น หาดทรายเงิน หาดทรายแก้ว หาดทรายงาม หาดราชการุณย์ หาดทับทิม หาดไม้รูด และหาดบานชื่น สำหรับแนวชายฝั่งบริเวณพรมแดนไทย-กัมพูชา เป็นหาดโคลน

แนวชายฝั่งทะเลอันดามัน

1 แนวชายฝั่งทะเลจังหวัดสตูล

แนวชายฝั่งระยะทางประมาณ 155 กิโลเมตร เป็นหาดโคลนและทรายปนโคลนเป็นส่วนใหญ่ และเป็นพื้นที่ป่าชายเลน มีท่าเทียบเรือหลายแห่ง แต่ไม่พบการกัดเซาะชายฝั่งจากโครงสร้างเหล่านี้ พบพื้นที่กัดเซาะเพียงเล็กน้อย อาจเกิดจากคลื่นลมตามฤดูกาล โดยมีการสร้างแนวเขื่อนเล็ก ๆ กันคลื่นบริเวณหน้าที่อยู่อาศัยในชุมชนที่ติดทะเล เช่นบริเวณบ้านตำมะลัง เป็นต้น แนวเขื่อนกันคลื่นมีอยู่บริเวณ อำเภอละงู ช่วงรอยต่อกับอุทยานแห่งชาติทุ่งหว้า สำรวจพบการกัดเซาะตลิ่งเพียงเล็กน้อย

2. จังหวัดตรัง

แนวชายฝั่งระยะทางประมาณ 136 กิโลเมตร ส่วนใหญ่เป็นดินดอนสามเหลี่ยมปากแม่น้ำ ได้แก่บริเวณ อำเภอปะเหลียน และบริเวณปากแม่น้ำ อำเภอกันตรัง ดังนั้นแนวชายฝั่งจึงเป็นหาดโคลนและทรายปนโคลน ส่วนตอนเหนือของจังหวัดส่วนใหญ่เป็นหาดทรายและเป็นแหล่งท่องเที่ยวที่สำคัญ จังหวัดตรังมีท่าเทียบเรือหลายแห่ง แต่ส่วนใหญ่ตั้งอยู่ในปากแม่น้ำ หรือคลองไม่พบการกัดเซาะชายฝั่ง โดยรวมพบพื้นที่กัดเซาะชายฝั่งเพียงเล็กน้อย

3. จังหวัดกระบี่

แนวชายฝั่งระยะทางประมาณ 216 กิโลเมตร ด้านทิศใต้ของจังหวัดเป็นป่าชายเลนปากแม่น้ำ ดังนั้นจึงเป็นชายฝั่งประเภทหาดโคลนและทรายปนโคลน ตอนกลางของจังหวัดส่วนใหญ่เป็นหาดทราย เช่น หาดนพรัตน์ธารา อ่าวนาง อ่าวไร่เลย์ ส่วนตอนบนของจังหวัดเป็นป่าชายเลนและหาดเลนเป็นส่วนใหญ่

จากลักษณะทางภูมิศาสตร์ของจังหวัดกระบี่ เป็นภูเขาตลอดแนวชายฝั่ง จึงมีชายฝั่งประเภทหิน หน้าผา เกาะต่าง ๆ เป็นแนวป้องกันการกัดเซาะชายฝั่งตามธรรมชาติ ชายหาดมีลักษณะเว้าแหว่ง จึงไม่มีปัญหาการกัดเซาะชายฝั่งที่รุนแรงมากนัก

4. จังหวัดพังงา

แนวชายฝั่งระยะทางประมาณ 240 กิโลเมตร ในอ่าวพังงามีลักษณะชายฝั่งดินดอนสามเหลี่ยมปากแม่น้ำขนาดใหญ่ จึงเกิดเป็นป่าชายเลนปากคลองขนาดใหญ่ ดังนั้นแนวชายฝั่งบริเวณนี้ จึงเป็นหาดโคลนและทรายปนโคลน ส่วนบริเวณทิศตะวันตกที่ติดทะเลอันดามันโดยตรงส่วนใหญ่จะเป็นหาดทรายยาวไปตลอดแนวชายฝั่ง ส่วนตอนบนเป็นพื้นที่ป่าชายเลน และชายฝั่งหาดโคลนเป็นส่วนใหญ่

จังหวัดพังงาได้รับผลกระทบจากสึนามิ มีผลให้เกิดการกัดเซาะชายฝั่งจากคลื่นสึนามิ ในหลายพื้นที่ เช่น หาดท้ายเหมือง หาดเขาหลัก เกาะคอเขา เกาะพระทอง โดยพื้นที่หาดท้ายเหมืองภายหลังมีการสร้างกำแพงป้องกันคลื่นและป้องกันการกัดเซาะชายฝั่งบริเวณหาดทราย สูงประมาณ 2 เมตร ยาวจนถึงเขตอุทยานหาดท้ายเหมือง

จากการสำรวจพบว่ามีทรายมาทับถมบริเวณกำแพงเหล่านี้จนเกือบจะเท่าความสูงของกำแพง และพื้นที่บริเวณหาดเขาหลักเริ่มมีการก่อสร้างโรงแรมหลายแห่ง บางแห่งพบว่ามีการกัดเซาะบ้างจากถมดินขยายพื้นที่ลงมาในพื้นที่ชายหาด

5. จังหวัดภูเก็ต

แนวชายฝั่งรอบเกาะประมาณ 205 กิโลเมตร เป็นหาดทรายส่วนใหญ่ มีแหลมและอ่าวเล็ก ๆ จำนวนมาก เช่น หาดกะตะ หาดกะรน หาดป่าตอง หาดกมลา ซึ่งเป็นสถานที่ท่องเที่ยวที่สำคัญของจังหวัดภูเก็ต และได้รับผลกระทบจากคลื่นสึนามิโดยตรง ส่วนฝั่งตะวันออกของเกาะเป็นหาดทรายและป่าชายเลน พื้นที่กัดเซาะชายฝั่งยังไม่ชัดเจนมากนัก เพราะส่วนใหญ่เป็นแหลมหินและอ่าวกำบังคลื่น ลม

6. จังหวัดระนอง

แนวชายฝั่งระยะทางประมาณ 187 กิโลเมตร ด้านทิศใต้เป็นหาดทราย ตั้งแต่ อำเภอกะเปอร์ขึ้นไปเป็นหาดโคลนและป่าชายเลน ไม่พบปัญหาการกัดเซาะชายฝั่งที่ชัดเจน แต่พบการก่อสร้างเขื่อนกันคลื่น และแนวไม้กันคลื่นด้านหน้าป่าชายเลนบ้างบางพื้นที่