กรณีบริจาคเลือดเป็นเรื่องที่เถียงกันมาก คนกลางๆ ก็วิจารณ์ ซ้ำฝ่ายต้านก็ยิ่งวิจารณ์มากขึ้นไปอีก คำวิจารณ์บางเรื่องก็หลุดโลกเหมือนคนเสื้อแดงไร้สติ เช่นจะทำให้เอดส์ระบาด ใช้เข็มซ้ำ สภากาชาดไม่ปลื้ม ที่เลอะเทอะถึงขั้นขู่ถอนทะเบียนแพทย์พยาบาลก็มี แต่ก็มีคำวิจารณ์บางเรื่องที่น่าคิด เช่นบอกว่านี่ไม่ใช่สันติวิธี นักสันติหน้าจอบางคนถึงขนาดว่าการสละเลือดคือความรุนแรง

ข้อเสนอสำหรับนักสันติวิธีหน้าจอกลุ่มนี้คือจงรณรงค์คัดค้านเพลงชาติสักที เพราะท่อนหนึ่งของเพลงชาติพูดถึงการสละเลือดเหมือนกัน

สันติวิธีมีหลายแบบ บางแบบเน้นเจริญสติ บางแบบเน้นจัดการความขัดแย้ง แต่แบบที่ใกล้เคียงกับความเคลื่อนไหวเสื้อแดงที่สุด คือสันติวิธีในแง่การต่อสู้ทางการเมือง สันติวิธีแบบนี้มีลักษณะสำคัญคือ 1) มุ่งเปลี่ยนโครงสร้างการเมืองโดยไม่ใช้ความรุนแรง เครื่องมือที่ใช้จึงมีหลายแบบ ทั้งการศึกษา การดื้อแพ่ง การภาวนา การประท้วง หรือจะใช้การต่อสู้ทางสัญลักษณ์ก็ได้ และ 2) การสื่อสารความต้องการเปลี่ยนโครงสร้างการเมืองนี้ไปสู่สาธารณชน ให้ความเห็นพ้องของสาธารณะเป็นแรงเปลี่ยนแปลงสังคม

ในกรณีนี้ การเปลี่ยนไม่ใช่การฆ่าหรือกวาดล้างอีกฝ่าย แต่คือการขุดรากถอนโคนอำนาจการเมืองด้วยการทำให้สังคมหยุดยอมรับอำนาจ รวมทั้งไม่ให้ความร่วมมือในเวลาที่อำนาจต้องการ วิธีแสดงความไม่ยอมรับและไม่ให้ความร่วมมือนั้นมีหลายแบบ อดอาหารประท้วง นั่งขวางถนน นัดหยุดงาน ไม่ซื้อสินค้า เดินขบวน ยึดสถานที่ราชการ ฯลฯ หรืออะไรก็ตาม

การสละเลือดของคนเสื้อแดงเป็นสันติวิธีแน่ เพราะไม่ได้ทำร้ายใคร จะทำร้ายตัวเอง ก็เพียงเล็กน้อย แต่เป็นการต่อสู้ทางสัญลักษณ์ที่สำคัญว่าคนเสื้อแดงไม่ได้มุ่งหลั่งเลือดฝ่ายตรงข้าม แต่ใช้ความเจ็บปวดของตัวเองให้รัฐบาลและผู้อยู่เหนือรัฐบาลเห็นว่าการสละเลือดเป็นราษฎร์พลี เลือดคือสัญลักษณ์ของชีวิต การสละเลือดคือการประกาศทุ่มชีวิตเพื่อต่อต้านระบบการเมืองที่อสัตย์ตลอดไป

ประชาธิปไตยและสันติวิธีจึงเป็นจุดยืนของคนเสื้อแดง เพราะคนเสื้อแดงหลั่งเลือดลงไปในประชาธิปไตยและสันติวิธีในพิธีสละเลือดเอง

การสละเลือดนี้กล้าหาญกว่าการไล่ล่าและหมิ่นแคลนอีกฝ่ายที่อำนาจการเมืองตอนนี้ปฏิบัติแน่ ซ้ำยังชวนให้สังคมมีส่วนร่วมโดยวิธีกระตุ้นให้คิดว่าอำนาจการเมืองแบบไหนที่ดิบเถื่อนจนประชาชนชิงชังถึงขั้นยอมสละเลือดได้มหาศาลขนาดนี้ เสียงของการสละเลือดนั้นเปล่งไปที่รัฐบาลมากพอกับที่เปล่งไปหาสังคม

ที่พูดกันว่าไม่เคยมีการประท้วงสันติวิธีที่ไหนทำแบบนี้น่ะถูกแล้ว เพราะไม่เคยมีสังคมไหนที่อำนาจการเมืองอีกฝ่ายดูถูกความเป็นมนุษย์และปฏิเสธเสียงส่วนใหญ่ด้วยวิธีต่างๆ นานนับปีเหมือนสังคมไทย

ที่น่ายกย่องก็คือแม้จะถูกโจรกรรมอำนาจโดยรัฐประหารและโดยพลังเหนือระบบ แต่คนเสื้อแดงยังเรียกร้องให้ยุบสภา ข้อเสนอนี้คือสันติและเป็นธรรมกับทุกฝ่าย นั่นคือใช้วิธีประชาธิปไตยยุติความขัดแย้งในสังคม

ยุทธวิธีของเสื้อแดงนี้ชอบธรรมและมีอารยะ เพราะเมื่อฝ่ายหนึ่งแพ้เลือกตั้งและถูกเสียงส่วนใหญ่ปฏิเสธซ้ำแล้วซ้ำเล่า ก็คลุ้มคลั่งจนเรียกร้องนายกพระราชทาน ฉีกรัฐธรรมนูญ รัฐประหาร และใช้กองทัพเป็นฐานอำนาจตั้งแต่ปี 2549 แต่เพราะยืนอยู่บนความเท็จ จึงยึดได้แต่อำนาจรัฐ แต่ไม่เคยชนะใจคนส่วนใหญ่แม้สักนิดเดียว

นักสันติวิธีหน้าจอบางคนโจมตีว่าคนเสื้อแดงไม่สันติแท้เท่าคานธี แต่ถ้าใช้ตรรกะนี้ คงไม่มีใครในโลกเป็นของแท้สักกรณี อันที่จริงการใช้คานธีเป็นบรรทัดฐานในการวิจารณ์คนเสื้อแดงนั้นทั้งโป้ปดและเขลา โป้ปดเพราะคนกลุ่มนี้หุบปากเงียบเมื่ออีกฝ่ายใช้ความรุนแรงโดยรัฐประหารและฉีกรัฐธรรมนูญเก่าทิ้ง เขลาเพราะลดทอนชัยชนะในการเรียกร้องเอกราชของอินเดียให้เกิดขึ้นง่ายๆ แค่เพราะปัจจัยจากเทพเจ้าคานธี

ถ้าคนพูดเรื่องนี้เป็นนักวิชาการ ก็น่าสงสัยว่าเขาแม่นหลักวิชาการแค่ไหน ถ้าคนพูดเป็นนักสันติวิธี ก็ต้องสงสัยว่าเขาเชื่อในหลักสันติจริงหรือใช้สันติวิธีเพื่ออคติและผลประโยชน์ทางการเมืองของตัวเอง

ชัยชนะของคนเสื้อแดงในการชุมนุมครั้งนี้เกิดเพราะยึดหลักประชาธิปไตยและสันติวิธี ความเสื่อมทรามของอีกฝ่ายเกิดขึ้นเพราะใช้กองทัพและอำนาจนอกระบบหนุนหลัง เสียงขานรับการชุมนุมที่มากขึ้นเกิดจากการยึดสองแนวทางนี้ นี่เป็นแนวทางแห่งชัยชนะ แม้จะใช้เวลานาน

ปล่อยให้ความรุนแรงและวิธีเผด็จการเป็นทรัพย๋ผูกขาดของฝ่ายที่ยึดอำนาจจากประชาชนต่อไป ไม่มีเหตุผลที่ผู้ชุมนุมจะลดตัวไปเกลือกกลั้ววิธีสกปรกแบบนี้แม้แต่นิดเดียว