เราต่างรู้อยู่แก่ใจ.. ว่ามันเกิดอะไรขึ้นในวันนั้น รอยเลือด คนตาย กองไฟ เปลวควัน กลางนครดื้อรั้นเมืองหลอกลวง เราต่างรู้อยู่แก่ใจ ว่าผู้คนมากมายหลั่งไหลสู่เมืองหลวง นอนบนถนน ก่นกู่ประท้วง มาเรียกร้องทวงสิทธิเท่าเทียม เราต่างรู้อยู่แก่ใจ ว่าใครปล้นใครทำลายใครเสี้ยม ใครอยู่เบื้องหลัง คอยสั่งตระเตรียม บงการโหดเหี้ยมฆ่าผู้คน เราต่างรู้อยู่แก่ใจ ว่าไม่มีแสงไฟในคืนมืดหม่น ประชาธิปไตย พิการพิกล หยามเหยียดชั้นชนแบ่งชนชั้น เราต่างรู้อยู่แก่ใจ ว่าถูกอาฆาตมาดร้ายหมายให้หวาดหวั่น ห้ามพูดวิจารณ์ ห้ามรู้เท่าทัน ใช้โทษฉกรรจ์กดกราบเท้า เราต่างรู้อยู่แก่ใจ หนึ่งปีผ่านไป..กับนิยายเรื่องเก่า ลมแล้งพฤษภา พัดพาความเศร้า ความเจ็บปวดร้าว..เราไม่ลืม (ใครฆ่าพวกเรา..รู้แก่ใจ) ............................................................ ขอร่วมไว้อาลัยและรำลึกถึงผู้สูญเสียชีวิตจากเหตุสลายการชุมนุมเมื่อเดือนเมษา - พฤษภาคม ๒๕๕๓ ๑๙ พฤษภาคม ๒๕๕๔