• เหมือนไม่มีกฎหมายใช้บังคับ                                 กับอำนาจหนึ่งนั้นในสามส่วน

เหมือนหลุดพ้นจากกรอบผิด-ชอบมวล             จึงเรรวนล้ำรุกขึ้นทุกวัน

• “ บริสุทธิ์ ” “ ยุติธรรม ” อันล้ำเลิศ                 ผู้คนเทิดทูนค่ามาเปลี่ยนผัน

นิติธรรมเสื่อมถอยล่องลอยพลัน                          “หลักการ” บั่นถอนรากเหลือ “หลักกู”

• คนผิดคนชั่วช้ากลับคลาคลาด                                โดยอำนาจดุลพินิจเหนือทุกผู้

“ ยังไม่ครบองค์ประกอบอันชอบ “ ชู ”               ยังไม่อยู่ในประเด็นที่เป็นจริง ”

• แต่ในเรื่องเดียวกันที่ผันผ่าน                                   เคยประหารชีวิตเขาวอดดิ่ง

ชักแม่น้ำทั้งห้ามาอ้างอิง                                       ยกตำราทั้งหิ้งมาบรรยาย

• “ ข้อเท็จจริงแตกต่าง “ ทั้งที่เหมือน                     แล้วบิดเบือนตัวบทของกฎหมาย

“ พฤติกรรม “ ซับซ้อนและซ่อนปลาย               ผลสุดท้ายฝ่ายอธรรมครอบงำเมือง

• “ มือที่มองไม่เห็น “ เป็นอีกอย่าง                อำนาจในโครงสร้างเป็นอีกเรื่อง

“ นิติบัญญัติ “ “ บริหาร “ สองฟันเฟือง            ล้วนนับเนื่องในหลักการคานและคุม

• นักการเมืองฉ้อราษฎร์คอร์รัปชั่น                        ย่อมรู้กันสนั่นสื่อราวไฟสุม

เหมือนตกอยู่ในนรกหัวอกรุม                            มือกฎหมายไล่ขยุ้มจนย่อยยับ

• ที่หนีรอดก็หลบเร้นไม่เห็นฝั่ง                              ได้แต่หวังไว้ว่าชะตากลับ

เร่งเวลาอายุความครบตามนับ                        จะสิ้นดับเสียก่อนสุดร้อนใจ

• แต่อำนาจมืดมิดผู้ขีดเส้น                                      มืดจนมองไม่เห็นว่าเป็นไฉน

คำบรรยายที่อ่านประการใด                             เบื้องหลังเล่ามีใครชักใยกัน

• เกิดคดีตีความตามใจผิด                                      สื่อที่ไหนกล้าสะกิดให้ไหวหวั่น

ชี้ขาดสองมาตรฐานประมาณนั้น                     คอร์รับชั่นตามมาชั่วช้านัก

• เมื่อไม่มีกฎหมายใช้บังคับ                                 กับอำนาจหนึ่งให้เห็นเป็นประจักษ์

“ มือที่มองไม่เห็น “ จึงเร้นลัก                           เข้าไปชักใยโยงในองค์กร

• ประชาธิปไตยไทยจึงไร้หลัก                             ยังมืดมนหม่นนักเส้นทึบซ่อน

บ้านเมืองยังช้ำชอกยังยอกย้อน             ประชาชนรุ่มร้อนและรอคอย ๛