เกล็ดน้ำค้างค้างเกยบนใบข้าว
หยาดน้ำใสบนใบยาวประกายแสง
สะท้อนอาทิตย์สาดกระพริบแจรง 
เพียงชั่วเสี้ยวแดดแรงจะแห้งไป

เกล็ดน้ำใจเกาะค้างอยู่เสียดฟ้า 
หยาดน้ำใสไหลลงมาหาร่วงไม่  
ฝนก็หล่นพรมดินของฝนไป 
แต่น้ำใจไม่ยอมหล่นกับฝนแรง

ฤดูกาลนานยาวมาหลายสมัย 
ยังจะยาวต่อไปไม่สิ้นแสง
ฤดูทุกข์ยืนยงไม่เปลี่ยนแปลง 
ใจจะแล้งต่อไปไม่สิ้นกาล

อุตสาหกรรมจำเริญงามบรรเจิด 
ความฉิบหายสิบังเกิดกับ “ไทบ้าน”
อาชีพนี้เจ็บจำถูกรำบาญ  
หมดแรงงานหมดไร่นาใจข้าท้อ

เกล็ดน้ำค้างค้างเกาะไม่ร่วงเกล็ด 
ทุกข์,จน โถม ไม่ขามเข็ดนะแม่ - พ่อ
เกล็ดความหวังพรั่งพรายให้คอยรอ
แล้ววับหายจากกอข้าวนิรันดร์

ฤดูกาลนานยาวราวมิรู้สิ้น 
ทุกข์ยังทับถมแผ่นดินอยู่คงมั่น
ท้อและถอย  หมดแรงจะประจัญ 
ไปเจอกันโรงงานนะเพื่อนเกลอ!