ประชา"ชิน" พินทองทา ส่งมาเกิด
สัตว์ประเสริฐ รุมสาปแช่ง ทุกแห่งหน
ประชา"ชิน" แฝดคู่นั้น มันก็คน
จงอดทน เป็นหลานแม้ว แล้วต้อง"ชิน"

ประชา"ชิน" พวกจงรัก ที่กักขฬะ
อ้างธรรมมะ แต่ไฉน ใจบอดสิ้น
โหนให้เสื่อม เอือมระอา ประชา"ชิน"
ใช้ตีกิน ด่าคนอื่น ตื่นเสียที

ประชา"ชิน" กับคนดี ที่ยโส
ทำวางโต ด่าถึงแม่ แค่เรื่องสี
ลากโยงเป็น ค่านิยาม แห่งความดี
เห็นท่าที ประชา"ชิน" แทบดิ้นตาย

ประชา"ชิน" เพราะโดนทำ อย่างซ้ำซาก
เบื่อมากมาก ยุติธรรม ซ้ำหล่นหาย
ประชา"ชิน" กับร้อยเล่ห์ เพทุบาย
ที่ทำลาย ล้มระบอบ อ้างชอบธรรม

ประชา"ชิน" จนสิ้นหวัง พวกคลั่งหนัก
ที่มีพรรค เปรตเป่าหู อยู่เช้าค่ำ
ประชา"ชิน" กับระบอบ ที่ครอบงำ
ความระยำ เห็นตำตา มาจน"ชิน"

เราจึงเป็น ประชา"ชิน" ทั่วถิ่นฐาน
เพราะรำคาญ ที่รังแก แต่ทักษิณ
เตือนพวกมึง ที่แก่จัด หัดให้"ชิน"
ถึงวันสิ้น ลมหายใจ ใครจะแล