( 1 ) ตรรกะวิบัติ

พระกับโจรจะเท่ากันได้อย่างไร                  หมอกับคนป่วยไข้เท่าได้หรือ

ช่างก่อสร้างกับวิศวกรนามระบือ                ช่างฝีมือกับศิลปินนั้นไกลลิบ

เจ้าของร้านโชว์ห่วยเทียบสะดวกซื้อ           เด็กรถดื้อมองแอร์สาวตาปริบๆ

เธอสนามหลวงแตกต่างห้องไฟวับวิบ         สิบแข้งไทยหรือเทียบเทพเมสซี

แล้วอย่างนี้พูดได้ไง “คนเท่ากัน”                พวกกระสันประชาธิปไตยใบ้เลยพี่

ชาติต้องการคนเมืองและคนดี                  คนชั่วช้าอับปรีย์ปฏิรูปซะ

ชนบทกินหญ้าฟางนั่นก็ด้วย                     สิบแปดฝนเลี้ยงงัว ควย ห่วย!บอดใบ้

ควรหรือเท่าหนุ่มสิบแปดแดดเมืองไกล       จาระไนมาชัดมั้ย เท่าตรงไหนกัน

(2) คนกับคน

พระกับโจรเทียบกันไม่ได้แน่                      หมอกับคนป่วยแย่ แน่ต่างขั้น

ช่างกับวิศวกรงานสร้างนั้น                        ช่างฝีมือไม่เทียบชั้นมหาศิลปิน

"อาม่า"โชว์ห่วย เห็นด้วย ต่างเซเว่น            เด็กรถเมล์ไกลกระเด็นต่างแอร์สิ้น

ห้องกระจกอย่าเทียบสนามราคาดิน           เทพเมสซีไม่ยลยินหรอกแข้งไทย

(3) คนเท่ากัน

แต่ใช่หรือ ถ้าคุยเรื่องหลักปกครอง             ยึดครรลองประชาธิปไตย คนหลากหลาย

สิทธิขั้นพื้นฐานใครต่อใคร                        หนึ่งศาสดาให้เท่าหนึ่งมหาโจร

เป็นอำนาจในการเข้าถึงโอกาส                  กดดันรัฐเปลี่ยนแปลงชีวิตติดอาวุธโค่น

ดุจเข้าป่าให้เพียงหนึ่งมีดโยน                    "เท่า" คือประกัน ความเป็นคน “คนเท่ากัน”

                                                            (“เท่า” คือประกัน ความเป็นคน “คนเหมือนมึง!”)