Submitted on Sun, 2015-06-28 22:14
ลมหายใจและความเชื่อ
ตอนผมอายุเท่าพวกคุณ
ผมคร่ำเคร่งอยู่กับตำรับตำรา
ยึดหอสมุดเป็นเรือนพัก
เหมือนนักบวชในอาศรม
มุ่งเข้าใจตีความในคัมภีร์
ในโลกที่ก้าวสู่ยุคใหม่แล้ว
เติบโตขึ้นมาหน่อย
ผมหมกหมุ่นอยู่กับตัวเอง
ปลุกปั้นตัวอักษร
ถ่ายทอดความรู้สึก
เพื่อบรรลุรสถ้อยคำ
โลกเหมือนจะเปลี่ยนไปเร็วมาก
ผมพบว่าความอิสระเสรี
ที่แลคล้ายสายลมโบกพัดทุ่งหญ้า
คือลมหายใจ
เมื่อวันเวลาล่วงผ่านไป
อิสระเสรีคือความเชื่อ
หนึ่งเดียวของผม
มาถึงตอนนี้
ผมคิดว่าการปกครองที่ดีที่สุด
คือการไม่ถูกปกครอง
แต่ผมจะยืนหยัดความเชื่อของผมได้อย่างไร
หากไม่มีพื้นที่ให้เสรีภาพ
อิสรภาพจะดำรงอยู่ได้อย่างไร
หากเราไม่มีสิทธิ์เลือกทางของตัวเอง