ร้องไห้เถิดที่รัก
หากมันหนักแน่นในอก
ปล่อยน้ำตาให้ไหลตก
หรือชกกำแพงบ้างก็ได้
หัวเราะแค่นคอขื่น
ฉีกยิ้มฝืนประโลมใจ
ใต้ถุนสังคมใหม่
อาจมีดอกไม้ให้เบิกบาน
(ใต้ถุนสังคมใหม่
บางทีดอกไม้อาจเบ่งบาน)

รักต่างชนชั้น
มีไหมวันได้สมปอง
(มอบดวงใจให้ต่างชนชั้น
คงไม่มีวันได้สมปอง)
แหงนคอตั้งบ่าจนหน้าหมอง
เขาเพียงเหลียวมองให้เราฝัน
ชาวบ้านหน้าดำด่าง
ช่างแตกต่างห่างไกลกัน
นิทานกระต่ายหมายดวงจันทร์
ยังเล่าขานอีกนานปี
(ตำนานน้ำเน่ากับเงาจันทร์
ยังถูกเล่าขานอีกนานปี)

คนอยู่ใต้ถุนไม่เห็นฟ้า
แสงดาริกาไม่อาจส่องถึง
ลมรำเพยแม้เพียงน้อยหนึ่ง
ไม่พัดรำพึงมาถึงนี่
รักของคนข้างบนนั้น
คงหอมหวานชั่วนาตาปี
แต่รักของคนข้างล่างนี้
ถูกหยามย่ำยีทุกวี่วัน
(ส่วนรักของคนข้างล่างนี้
เข้มข้นทวีทุกวี่วัน)