กวีประชาไท: ปั ญ ญ า ช น

ประชาไททำหน้าที่เป็นเวที เนื้อหาและท่าที ความคิดเห็นของผู้เขียน อาจไม่จำเป็นต้องเหมือนกองบรรณาธิการ

 

 

“ ชั่วคือชั่ว ดีคือดี คือศรีศักดิ์                  ยอมหัก ไม่ยอมงอ ไม่ตอแหล
รู้ทางทิศ ใต้-เหนือ ล่องเรือแพ               ถึงย่ำแย่  ก็พร้อมสู้ ให้รู้ ‘คน’
สิ! มือตีน เต็มข้าง ครบอย่างเขา             ยังก้มหัว คุกเข่า ปล่อยเขาปล้น
ไม่จำนน ก็เหมือนค้อม ยอมจำนน           เมื่อหมอบตน เพียบพับ หลับนิรันดร์
สิ! นักสู้ ผู้ค้อมหัว บอกตัว ‘สู้’                 โลกเอ๋ยรู้ ถึงไหน อายถึงนั่น
เมื่อกลัวการหาญกล้า เชิดหน้าประชัน     อย่าหมายวัน พิชิตหวัง ถึงฝั่งชัย

..เมื่อเลือกการที่จะตื่นขึ้นยืนหยัด            ต่อแลกหมัด ก็ต้องแลก หาแปลกไม่
เมื่อเลือกทาง ที่จะสู้ หลับอยู่ไย              หลับรอร้อง ฉลองชัย จากใครกัน
เมื่อยินยอม ค้อมคอ รอเขาฆ่า                 ฝันถึงการ เชิดหน้า จงอย่าฝัน
มิรู้เขา รู้เรา รู้เท่าทัน                              อย่าหมายวัน หยัดทะนง เหนือสงคราม
ชีวิตควรค่าใด เหมือนไม่รู้                      บอดใบ้อยู่เงียบงำ ไร้คำถาม
มืดมิรู้ เบา-หนัก รู้จักนิยาม                     รึควรนาม ควรคุณค่า ปัญญาชน

..ควรไหมยามยุคยาก ให้ฝากหวัง           หยัดและยัง นิยามแท้ มาแต่ต้น
หรือแอบบังหลังม่าน พิการพิกล             อยู่อย่างคน ชั้นปัญญา แฟนตาซี
ทุรยุค ทุกข์ลำเค็ญ บำเพ็ญพรต             มิปรากฏ รูปธรรม นำวิถี
ฤาปิดตา ปิดหู จึงดูดี                             และเหมาะที่ เชิดบูชา สักการะ
เปลือยปากกา เปลือยตัว เปลือยหัวใจ     ฤาซุกไว้ หลืบเร้น ไว้เป็นขยะ
ทุกข์ยากหลบ สงบเสียง เลี่ยงพันธะ        หลับขณะ โลกขมขื่น มิตื่นตา  

..ใช่ผู้ยอม ถนอมร่าง เพื่อสร้างภาพ         หากหนักเอา เบาหาบ มิคาบค่า
ที่เพลินยุค สุขนิยม เพื่อสมญา                ถนอมหน้า ยกตน เพื่อคนชู
ต่อลักษณ์รูป กเฬวราก แสนยากไร้          ยากเมื่อไม่ สยบยอม หากพร้อมสู้
ก็เหมาะควรคุณค่าอันตราตรู                   งามกว่าอยู่ ตระกองค่า ปัญญาชน
ที่อ้างการหาญกล้าหลับตานึก                ประจญศึก ประกาศชัย อยู่ในฝัน
ขณะเหล่า กเฬวราก ทุกข์ยากนั้น            กลืนกลั้น กลางสนาม สงครามร้าย

.. เมื่อเกณฑ์กฎกติกา อันสากล              ร่วงหล่น แหลกนิยาม เพี้ยนความหมาย
มิมัวปิด ตาหู นิ่งดูดาย                           และ มิใช่คนสุดท้าย ที่ตื่นรู้
หากกำหมัด หยัดแนว ยืนแถวหน้า          เป็นวาวแสงชวาลา เจิดจ้าอยู่
ฉุดทุกข์ยาก รากหญ้า ตื่นตาดู                มืดมิดชู คบไฟ คอยให้ทาง
เหนือการใช้ ปลายปากกา เป็นอาวุธ        คือเชิดค่าแห่งมนุษย์พิสุทธิ์สร้าง
ไม่หลบมุม ซุ่มประดิษฐ์ วิจิตรพยางค์       อ้อมแอ้มอ้าง อธิปไตย อยู่ในมุ้ง

..คือคนควร คุณค่า สารัตถะ                    แบกภาระ หลายหลาก แม้นยากยุ่ง
ยุติธรรม ถลำทิศ ทุ่มจิตผดุง                   ลากไส้พุง ทุรชาติ ประกาศประจาน
คือไม้แก่นแน่นหนัก ใช่หลักล้ม              คือเหลี่ยมคมปากกาอันกล้าหาญ
ฟันต่อฟัน ตาต่อตา ต่อซาตาน                และอ่อนหวาน ต่อผู้ ที่คู่ควร
                                  .    .    .

..เมื่อบ้านเมือง มืดดำ ก่ำวิกฤต               ไม่ชี้ทิศ ชั่ว-ดี ไม่มีส่วน
ไม่เป็นเสียง ใบ้บอก เป็นหอกทวน          มิเหมาะชวน เชิดราคา..ปั ญ ญ า ช น ”

 

 

 

ร่วมบริจาคเงิน สนับสนุน ประชาไท โอนเงิน กรุงไทย 091-0-10432-8 "มูลนิธิสื่อเพื่อการศึกษาของชุมชน FCEM" หรือ โอนผ่าน PayPal / บัตรเครดิต (รายงานยอดบริจาคสนับสนุน)

ติดตามประชาไทอัพเดท ได้ที่:
Facebook : https://www.facebook.com/prachatai
Twitter : https://twitter.com/prachatai
YouTube : https://www.youtube.com/prachatai
Prachatai Store Shop : https://prachataistore.net
สนับสนุนประชาไท 1,000 บาท รับร่มตาใส + เสื้อโปโล

ประชาไท