กวีประชาไท: ส.ค.ท.๒๕๖๐

 

ประเทศของฉัน          ผู้คนทุกข์ถูกลงทัณฑ์กันเกลื่อนกล่น

ที่คุมขังช่างมากมายหลายแห่งหน          หวังยังทนให้ไหวใจต้องหวัง

เธอต้องทนให้ได้อย่าพ่ายแพ้          เหน็บหนาวแค่ไหนไม่คลุ้มคลั่ง

เสรีภาพนอกกำแพงแข่งผุพัง          ความเกลียดชังยังร้อนเร่าภูเขาไฟ

ผิวน้ำดูดังนิ่งไม่ติงไหล          แต่ภายใต้สายน้ำงำลามไหม้

สะสมปมเงื่อนเงาแผดเผาใจ          ผู้คนไม่สามัคคีจ้องตีกัน

โลกของเธอ          คอยชะเง้อวันเดือนปีที่ปิดกั้น

รอคอยการสิ้นแรงแสงตะวัน          สู่ความฝันพาไปไร้กำแพง

เนื่องในวาระดิถีขึ้นปีใหม่          อันพรใดก็ไม่มีที่ส่องแสง

คนนอกคุกแต่ยุคสมัยไร้เรี่ยวแรง          ใจเข้มแข็งแห่งคนคุกปลุกใจเอย.

 

 

ร่วมบริจาคเงิน สนับสนุน ประชาไท โอนเงิน กรุงไทย 091-0-10432-8 "มูลนิธิสื่อเพื่อการศึกษาของชุมชน FCEM" หรือ โอนผ่าน PayPal / บัตรเครดิต (รายงานยอดบริจาคสนับสนุน)

ติดตามประชาไทอัพเดท ได้ที่:
Facebook : https://www.facebook.com/prachatai
Twitter : https://twitter.com/prachatai
YouTube : https://www.youtube.com/prachatai
Prachatai Store Shop : https://prachataistore.net
ข่าวรอบวัน
สนับสนุนประชาไท 1,000 บาท รับร่มตาใส + เสื้อโปโล

ประชาไท