นับจากนี้ไป
ไก่กับไข่ใครเกิดก่อน
มิใช่คำถามโลกแตกอีกต่อไป
เมื่อไก่ถูกห้ามเรียกตนเองว่าไก่

กระจงขาวงวยงง
เขาบอกเจ้ามิใช่กระจง
เจ้าจงก้มลงกราบ
ปากกระบอกปืนชี้หน้าใส่

เขาบอกปีกไม่มีไว้บิน
และเรานั้นเดินสี่ขา
สองบวกสองเท่ากับห้า
เขามอบดอกชบาซึ่งก่อนหน้ามันคือพลาสติก

หากวันหนึ่งเรายังเป็นเรา
แต่มิใช่เราที่เราเรียกขาน
คำถามลอยฟุ้งท่ามเศษฝุ่นในอากาศ
เราจะอยู่อย่างไรกันต่อไป

ห้ามเราเป็นเราในหน้ากระดาษ
เรายังเป็นเราในคำเรียกขาน
ห้ามเราเล่าขานในความเป็นเรา
ความเป็นเราวิ่งพล่านกระแสเลือด
หากห้ามเส้นเลือดมิให้เป็นเรา
รีดเราเสียให้แห้งเหือดป่นละเอียดกระดูกเรา

แต่วิญญาณเรายังคงเป็นเรา. .....ใช่ไหม
 

หมายเหตุผู้เขียน

* ดอกชบา เป็นดอกไม้สัญลักษณ์ของปาตานี

*ตามตำนานเล่าว่าเจ้าเมืองลังกาสุกะได้ไล่ล่า กระจงขาวตัวหนึ่ง จนมาถึงชายหาดแห่งหนึ่ง กระจงขาวกลับหายตัวไป จึงทรงเรียก สถานที่ที่กระจงขาวหายตัวไป ว่า ปันตันอีนี แปลว่า ชายหาดแห่งนี้ จากนั้นทรงสำรวจบริเวณใกล้เคียง เห็นว่าทำเลดี จึงโปรดให้สร้างเมือง ชื่อเมืองว่า ปาตานี