กาลเวลาเที่ยงตรงและแม่นยำเสมอ

เมื่อวันนี้เวียนมาแล้วจะวนจากไปเช่นเคย?

วันนี้ที่ครั้งหนึ่งมีมนุษย์ลุกขึ้นยืนเย้ยฟ้าประกาศคำมั่นสัญญาหยั่งดิน

ในแดนแสนง่อนแง่นและจักแหลกสลายสูญหายไปกับสายน้ำหลากใบไม้

การก่อเกิดจากธุลีไร้ค่าทว่าเปี่ยมชีวาว่ายวิญญาณ์เสรีวาดหย่อมหญ้าระยับขุนเขา

ดวงตะวันถูกเรียกขาน มิใช่ศูนย์กลางจักรวาลอีกต่อไป

ใช่แล้ว

วันนี้เคยมีคนยืนยันตัวตนเป็นอิสระ จะไม่เป็นทาสใคร ในนามผู้รักษาความเป็นเอกราช

วันนี้เคยมีคนมั่นคงดำรงสันติภาพ จารึกวาจาขอรักษาความปลอดภัย ไม่ยอมให้ผู้ใดประทุษร้ายกัน

วันนี้เคยมีคนขันอาสาเติมเต็มปากท้อง เรียกร้องรัฐบาลต้องจัดหางานอาชีพและห้ามปล่อยประชาชนอดอยาก

วันนี้เคยมีคนกู่ก้องเสียงประชาชนผู้จำเป็นต้องมีสิทธิเสมอภาค ไม่แบ่งเราเจ้าข้าร่วมผืนดินเดียว

วันนี้เคยมีคนเอ่ยคำให้เสรีภาพแก่ประชาชน สร้างสำนึกร่วมกันด้วยตัวตน สันติ เลี้ยงชีพ มีสิทธิเท่าเทียม

และวันนี้เคยมีคนบอกว่าประชาชนต้องได้รับการศึกษาอย่างเต็มที่

ใช่สิ

วันนี้มีคนภูมิใจในความเป็นทาสที่เป็น “ไทยไม่เคยเป็นทาสใคร”

วันนี้มีคนเคร่งศีลธรรมโลกแบนกำลังสร้างสันติภาพในไหทองคำของลำไย

วันนี้ 30 บาทรักษาทุกโรค กำลังกลายพันธุ์ทำลายโลกของคนจนและคนด้อยโอกาส

วันนี้ความเป็นคนยังล่องหนในกำเนิดชาติตระกูล

วันนี้ไผ่ดาวดินถูกคุมขังได้ครึ่งปีแล้ว

และวันนี้ครูไถหัวนักเรียน ผู้อาวุโสมิรู้จักปลง

ใช่ไหม?

เมื่อวันนี้เวียนมาแล้วจะวนจากไปเช่นเคย

กาลเวลาเที่ยงตรงและแม่นยำเช่นนั้น

หมายเหตุ: อ่านในงานเสวนาวิชาการ "24 มิถุนายน 2475 : 85 ปี หมุดหมายประชาธิปไตยไทย?" จัดโดยคณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏพระนครศรีอยุธยา