กองบรรณาธิการประชาไท

ลุงนวมทอง ไพรวัลย์ ปัจเจกชนคนเล็กที่หัวใจของเขาใหญ่กว่าพานรัฐธรรมนูญ อาจไม่เคยเรียนรู้ประวัติศาสตร์มากมาย แต่กุมเอาบทเรียนประชาธิปไตยเป็นพลังงานขับเคลื่อนรถแท็กซี่พุ่งชนรถถังหลังการรัฐประหาร 19 กันยายน 2549 ไม่นานนัก...วันนั้นเขาไม่ตาย แต่มีความหมายเชิงสัญลักษณ์มากมายที่เกิดขึ้นจากการกระทำครั้งนั้น

ไม่มีใครสนใจ ไม่มีใครอธิบายว่านี่คือความรุนแรงเชิงโครงสร้างชนิดไหน เป็นความรุนแรงที่ทำกับเขาจนเขาต้องลุกขึ้นสู้โดยลำพังแบบนั้น ไม่มีองค์กรพัฒนาเอกชนหรือองค์กรวิชาชีพหน้าไหนออกแถลงการณ์เรียกร้องให้คณะรัฐประหารลาออก

ไม่นานหลังจากนั้น ลุงนวมทอง ตัดสินใจแขวนคอตายหน้าสำนักพิมพ์ไทยรัฐ ใช้ร่างสังเวย ร่างกายสูญหาย อาจไม่มีใครจำเขาได้ แต่เจตนารมณ์ของเขาฝังอยู่ในเลือดเนื้อของคนจำนวนมาก

ณรงค์ศักด์ กอบไธสง มุ่งหน้าจากโคราชเข้าสู่เมืองหลวงเพื่อมาขับไล่พันธมิตรประชาชนเพื่อประชาธิปไตยที่พยายามล้มรัฐบาลที่มาจากการเลือกตั้งอย่างไร้เหตุผลและไร้ความชอบธรรมทั้งวิธีการและเป้าหมายโดยอาศัยอำนาจของระบบและเครือข่ายที่ไม่เป็นธรรมอุ้มชู (อย่างน้อยก็ตามความรู้สึกนึกคิดของเขา) กระทั่งเสียชีวิตกลางถนนราชดำเนินในเช้ามืดวันที่ 2 กันยายน 2551 ในที่สุด

ชีวิตของเขาที่ต้องดับสูญ และความสูญเสียที่เกิดกับญาติสนิทมิตรสหายเป็นที่สนใจและเสียใจจากทุกฝ่าย องค์กรวิชาชีพจำนวนมากก็แสดงความเสียใจและห่วงใยสถานการณ์ความวุ่นวายที่เกิดขึ้นด้วยการย่ำยีเจตนารมณ์ของเขาและไม่รีรอที่จะใช้การเสียชีวิตของเขาเป็นเครื่องมือเรียกร้องให้นายกฯที่มาจากการเลือกตั้งซึ่งเขาปกป้องลาออก

คนเล็กคนน้อยเหล่านี้ หากชีวิตและการต่อสู้ของเขาหากไม่ตรงกับเจตนาซ่อนเร้นก็เงียบเฉยเสียดังกรณีลุงนวมทอง แต่หากชีวิตและการต่อสู้ของเขาที่ต้องสูญเสียแม้ไม่ตรงกับเจตนาซ่อนเร้น ทว่าใช้เป็นเครื่องมือเพื่อตอบสนองวาระซ่อนเร้นในใจได้ ก็ไม่รีรอที่จะบิดเจตนาของผู้สูญเสียดังกรณีของคุณณรงค์ศักดิ์

นี่คือความเป็นธรรมชนิดไหนกัน

เรา "กองบรรณาธิการประชาไท" ขอย้ำว่า การเรียกร้องให้นายกฯที่มาจากการเลือกตั้งลาออกอย่างไร้เหตุผลและความชอบธรรม คือ "เงื่อนไขของความรุนแรง" ชนิดหนึ่งที่ทำให้คนจำนวนมากต้องลุกขึ้นมาเดินถนนและต่อสู้

การเรียกร้องให้นายกฯลาออก พร้อมกับเรียกร้องให้หยุดเงื่อนไขของความรุนแรง คือความขัดแย้งกัน และผู้เรียกร้องเป็นฝ่ายที่สร้างเงื่อนไขของความรุนแรงเสียเอง

0 0 0

ต่อสถานการณ์ปัจจุบัน เราในฐานะ "กองบรรณาธิการประชาไท" มีท่าทีร่วมดังต่อไปนี้

1.เราขอประณามทั้งแกนนำกลุ่มพันธมิตรประชาชนเพื่อประชาธิปไตย และแกนนำแนวร่วมประชาชนขับไล่เผด็จการ (นปก.) ที่สร้างเงื่อนไขความรุนแรง และควรจะสำนึกได้แล้วว่าตนเองทำให้เกิดภาวะไร้ระเบียบ โดยเอามวลชนบริสุทธิ์ไปเสี่ยง!

2.คนตาย คนเจ็บ ต้องมีคนรับผิดชอบ ต้องมีกระบวนการสอบสวนหาข้อเท็จจริงอย่างโปร่งใสเป็นธรรม และมีกระบวนการเยียวยา ชดเชยจากรัฐ

3.การพิจารณาและวิเคราะห์สังคมไทยตลอดจนการกำหนดท่าทีต้องไม่สองมาตรฐานแบบเดียวกับองค์กรวิชาชีพกระทำอย่างที่เป็นมา

4.นักวิชาการ สื่อ องค์กรวิชาชีพ องค์กรการเมืองฯ ต่างๆ ต้องเลิกให้ท้าย เลิกออกแถลงการณ์ฉวยโอกาสซ้ำเติมสถานการณ์เพื่อตัวเอง และ "ความรุนแรงที่เกิดขึ้น "พวกมรึง" ต้องรับผิดชอบด้วย!" * (หมายเหตุ คำพูดนี้มาจากความเห็นจำนวนมากในเว็บไซต์ประชาไท และกองบรรณาธิการขอสะท้อนอารมณ์ความรู้สึกนี้ โดยตระหนักดีว่า คือการรับผิดชอบร่วมกัน)

5.ขอต่อต้านความรุนแรง และสนับสนุนการไม่ใช้ความรุนแรง

6.ปฏิเสธการเมืองนอกรูปแบบประชาธิปไตย ไม่ว่าจะเป็นการรัฐประหารด้วยเหตุผลใดรูปแบบไหน หรือนายกพระราชทาน การเมืองใหม่ของพันธมิตรฯ  หรือรัฐบาลแห่งชาติ

7.เราขอเรียกร้องให้ทุกฝ่ายเลิกปลุกระดมคนออกไปชุมนุมเพื่อนำไปสู่การยุติการชุมนุม และฟื้นฟูระเบียบของรัฐ

8.รัฐ ซึ่งรวมทั้งกองทัพของรัฐบาล และสังคมไทย ต้องยุติการชุมนุมยึดทำเนียบของพันธมิตรฯอย่างละมุนละม่อม โดยตระหนักว่า การฟื้นฟูระเบียบไม่จำเป็นต้องรุนแรงเสมอไป และให้จับกุมแกนนำพันธมิตรฯ เพื่อดำเนินคดีตามกระบวนการยุติธรรมอย่างเป็นธรรม

9.หลังเสร็จสิ้นภารกิจการฟื้นฟูระเบียบแห่งรัฐ เพื่อแสดงความรับผิดชอบต่อสถานการณ์ที่เกิดขึ้น และเพื่อสร้างบรรยากาศสมานฉันท์ รัฐบาลควรเสียสละด้วยการ "ลาออก" หรือคืนอำนาจให้ประชาชนด้วยการ "ยุบสภา" เพื่อให้ประชาชนทั้งมวลร่วมตัดสิน แทนการให้กลุ่มพันธมิตรฯ องค์กรวิชาชีพ หรือองค์กรเครือข่ายพันธมิตรที่แอบแฝงในนามองค์กรต่างๆ ผูกขาดการตัดสินชี้ถูกชี้ผิดแต่เพียงฝ่ายเดียว