เมื่อสังคมอมทุกข์ต้องลุกสู้         เปิดประตูหน้าต่างดูทางไหน

โอกาสมีเพื่อพี่น้องฉันต้องไป     ดูทางได้แสงคล้ายปลายอุโมงค์

แม้สว่างรางเลือนดูเหมือนมืด           ทางจะยืดยาวไกลไร้ที่โล่ง

โอกาสอาจน้อยนิดติดคดโกง        ใจยึดโยงอย่างมิตรติดแผ่นดิน

หัวใจเห็นเส้นทางสร้างอารยะ          มีพละพลังงานปานทรัพย์สิน

วันนี้ยากจนจำนำที่ทำกิน          ประชาดิ้นรนหม่นหน้าหมองบารมี

เขาแบ่งฝักแบ่งฝ่ายได้สองแถว       แบ่งแยกแล้วปกครองบนสองสี

พินิจพิจารณา ท่าไม่ดี          ปล่อยนานมีหายนะจะมาเยือน

24 มีนาคม ลมอารยะ         พัดปะทะใบเรือเอื้อออกเคลื่อน

มุ่งไปหาประชาธิปไตยไม่เลอะเลือน    กี่ลำเกลื่อนแล้วที่เททะเลพายุ 

โอกาสนี้มีอีกหากปลีกตัว          แต่อาจชั่วชีวิตติดเรือผุ

โอกาสอันลึกซึ้งประหนึ่งพลุ      ไปบรรลุหัวใจประชาที่ท้าทาย

ชีวิตชาติหนึ่งนี้จะมีค่า       เมื่อเวลาทุกนาทีมีความหมาย

ใช่มีชีวีหนอรอความตาย          ถึงสุดท้ายก็หายไปในนิรันดร์

โจทย์ของเราเหล่าพี่น้องมีสองสี     อาจจะดีกับชนชั้นปกครองเที่ยวท่องสวรรค์

ผองเราชาวบ้านคนธรรมดาสามัญ     เลือกฉันเป็นนายกพ้นนรกเอย