ILO Voices แพลตฟอร์มการเล่าเรื่องแบบมัลติมีเดียขององค์การแรงงานระหว่างประเทศ (ILO) นำเสนอเรื่องราวของ 'เรจิน่า คาทุงกู ชิเลชี' (Regina Katungu Chileshe) ผู้ประกอบการหญิง ผู้ติดเชื้อ HIV ชาวแซมเบีย ปัจจุบันอายุ 60 ปี เธอเป็นสมาชิกกลุ่มสนับสนุนผู้ติดเชื้อ HIV ซึ่งทำงานเพื่อเอาชนะอคติและการเลือกปฏิบัติ  โดยได้รับความช่วยเหลือจากโครงการสร้างรายได้ที่ดำเนินการโดยองค์การแรงงานระหว่างประเทศ (ILO) ที่ร่วมมือกับเครือข่ายผู้ติดเชื้อ HIV แห่งแซมเบียและโครงการร่วมของสหประชาชาติว่าด้วยเชื้อ HIV/เอดส์ (UNAIDS)

'เรจิน่า คาทุงกู ชิเลชี' (Regina Katungu Chileshe) ผู้ประกอบการหญิง ผู้ติดเชื้อ HIV ชาวแซมเบีย ปัจจุบันอายุ 60 ปี เธอเป็นสมาชิกกลุ่มสนับสนุนผู้ติดเชื้อ HIV ซึ่งทำงานเพื่อเอาชนะอคติและการเลือกปฏิบัติ | ที่มาภาพ: ILO/OIT Allan Mulenga

ก่อนที่ฉันจะรู้ว่าตัวเองติดเชื้อ HIV ฉันไม่รู้เลยว่าสามีฉันติดเชื้อนี้มา เขาป่วยบ่อยมาก เราคิดว่าเป็นไข้มาลาเรียหรือแค่ไอธรรมดา ตอนนั้นเรายังไม่รู้จักเรื่อง HIV เลย เขาเสียชีวิตในปี 2005 หลายปีต่อมาฉันก็เริ่มป่วยอีก มีอาการปวดท้องและปวดหัว แล้วลูกชายคนหนึ่งของฉันก็เสียชีวิตจากโรคเอดส์ ตอนนั้นฉันจึงตัดสินใจไปตรวจที่คลินิก

การสูญเสียสามีและติดเชื้อ HIV มันไม่ง่ายเลย ญาติฝ่ายสามีเย้ยหยันฉัน บอกว่าสามีไม่ทิ้งอะไรไว้ให้เลย แม้เราจะมีลูกหลายคนปีแล้วปีเล่า ตอนนั้นเป็นช่วงเวลาที่เลวร้ายมาก ฉันกังวลว่าจะเลี้ยงดูลูก ๆ อย่างไร

ไม่นานแม่ของฉันก็เสียชีวิต เธอทิ้งบ้านหลังเล็ก ๆ ไว้ให้ฉัน ก่อนเสียชีวิต เธอพูดกับฉันว่าฉันต้องต่อสู้เพื่ออนาคตของตัวเอง บ้านหลังนี้คือสิ่งที่ช่วยให้ฉันอยู่รอด ฉันปล่อยห้องเช่า และเริ่มธุรกิจขายเสื้อผ้ามือสองและถ่าน แถวนี้ขาดถ่านไม่ได้ เพราะทุกคนใช้กันหมด

ฉันได้ยินเกี่ยวกับโอกาสที่จะเป็นอาสาสมัครที่คลินิกท้องถิ่นในฐานะผู้ส่งเสริมสุขภาพเด็กผ่านทางเพื่อน ฉันเริ่มทำงานที่นั่นสัปดาห์ละ 2-3 ครั้ง และพวกเขาให้การสนับสนุนทางการเงินแก่ฉัน

ที่นั่น ฉันได้พบกับผู้หญิงคนอื่น ๆ ที่สูญเสียสามีไปจากเชื้อไวรัสเดียวกัน คลินิกสนับสนุนให้เราจัดตั้งกลุ่มสนับสนุนที่เรียกว่า "มูซาโยป" (Musayope) ซึ่งแปลว่า "อย่ากลัว" ในที่สุด พี่สาวผู้ดูแลคลินิกแนะนำให้เราสร้างกลุ่มสนับสนุนในชุมชนของเราเอง เพื่อโน้มน้าวผู้อื่นให้เข้าร่วมและช่วยให้พวกเขาเอาชนะอคติที่เกี่ยวข้องกับเชื้อ HIV

ในเวลานั้น ผู้คนพูดกันว่า ผู้ติดเชื้อ HIV ไม่ควรใช้แก้วหรือช้อนร่วมกัน พวกเขาคิดว่าบางทีไวรัสอาจจะแพร่ผ่านการใช้ผ้าห่มเดียวกันหรือกินอาหารด้วยกัน ฉันไม่อยากให้คนอื่น ๆ ในชุมชนของฉันต้องเผชิญกับสิ่งที่ฉันเคยเจอ

ฉันได้ริเริ่มกลุ่มสนับสนุนชุมชนที่ชื่อว่า "ทวัฟวิลิชานเย" (Twafwilishanye) ซึ่งมีความหมายว่า "ช่วยเหลือซึ่งกันและกัน" เราได้รวมผู้คนเข้าด้วยกันและสนับสนุนให้พวกเขาไปตรวจหาเชื้อ HIV ก่อนที่จะรู้สึกป่วย การตรวจหาตั้งแต่เนิ่น ๆ และเริ่มรับประทานยาต้านไวรัส (ART) ทันทีนั้นดีกว่า ปล่อยให้สายเกินไป เราให้ความรู้ซึ่งกันและกันว่า แม้ว่าคุณจะติดเชื้อ แต่นั่นไม่ใช่จุดจบของชีวิต

ฉันกลายเป็นตัวอย่างให้กับพวกเขา –  เปรียบเทียบตัวฉันในอดีตกับหลังจากที่ฉันได้รับการวินิจฉัยและเริ่มทานยา พวกเขาเห็นแล้วว่าตอนนี้ฉันแข็งแรง, มีงานทำ, มีอาหารกิน และสามารถพาลูก ๆ ไปโรงเรียนได้ นั่นคือเหตุผลที่พวกเขามาขอรับการสนับสนุน ผู้คนมักจะพูดว่า "อ่า ฉันก็เป็นเหมือนเรจิน่าได้ - เธอสามารถจัดการทุกอย่างด้วยตัวเอง"

เมื่อพวกเราเริ่มก่อตั้งกลุ่ม "ทวัฟวิลิชานเย" เมื่อ 15 ปีที่แล้ว มีสมาชิกเพียง 10 คนเท่านั้น ตอนนี้เรามีสมาชิกมากถึง 40-50 คน การได้พบปะ พูดคุย แลกเปลี่ยนความคิดเห็นและปัญหา มันสร้างความแตกต่าง เราให้กำลังใจซึ่งกันและกันให้รับประทานยาต้านไวรัสตรงเวลา

นอกจากนี้ เรายังมีการบริจาคเงินเล็ก ๆ น้อย ๆ เข้ากลุ่มเพื่อช่วยเหลือกันยามยาก ล่าสุด สมาชิกคนหนึ่งของเราป่วยและต้องเข้าโรงพยาบาล พวกเราช่วยเหลือค่าเดินทางและอาหารให้กับครอบครัวของเธอในระหว่างที่เธอรักษาตัวอยู่ในโรงพยาบาล

เงินทุนจาก ILO ผ่านเครือข่ายผู้ติดเชื้อ HIV แซมเบีย ช่วยให้ฉันซื้ออุปกรณ์ที่จำเป็นและเริ่มร้านทำผม ลูกค้าของฉันพอใจกับงานของฉัน | ที่มาภาพ: ILO/OIT Allan Mulenga

เมื่อสถานการณ์โควิด-19 ระบาด ธุรกิจของฉันก็ได้รับผลกระทบหนักเช่นเดียวกับคนอื่น ๆ

จากนั้น ตัวแทนจากองค์การแรงงานระหว่างประเทศ (ILO) ได้เข้ามาติดต่อกลุ่มชุมชนของเรา พวกเขาแจ้งว่าจะเข้ามาช่วยเหลือ โดยให้เงินทุนผ่านเครือข่ายผู้ติดเชื้อ HIV แซมเบีย เพื่อสนับสนุนธุรกิจของพวกเรา นอกจากนี้ พวกเขายังให้การอบรมด้านธุรกิจแก่สมาชิกกลุ่ม 3 คน หลังจากนั้น พวกเราก็แบ่งปันความรู้ที่ได้รับกับสมาชิกคนอื่น ๆ ในกลุ่ม เราได้เรียนรู้วิธีการบริหารธุรกิจ การวางแผนงบประมาณ และการขยายธุรกิจ

หลังจากได้รับเงินทุน ฉันนำไปซื้อเสื้อผ้ามือสองและถ่านเพิ่ม รวมถึงเริ่มขายข้าวโพดคั่ว ฉันยังได้ยื่นขอหนังสือเดินทางและเดินทางไปบอตสวานาเพื่อซื้อผ้าห่มคุณภาพมาขายให้กับเกสต์เฮาส์ในท้องถิ่น ต่อมา ฉันเดินทางไปแอฟริกาใต้เพื่อซื้อชุดนักเรียนมาขายต่อ หลังจากที่มีเงินทุนเพิ่มขึ้น ฉันตัดสินใจเปิดร้านทำผม ฉันมีจิตวิญญาณความเป็นผู้ประกอบการและมองหาโอกาสใหม่ ๆ อยู่เสมอ - ฉันคิดว่าฉันได้ลักษณะนิสัยนี้มาจากพ่อของฉัน ซึ่งเขาก็เป็นผู้ประกอบการเช่นกัน

ฉันเพิ่งเข้าร่วมการฝึกอบรมของ ILO เพื่อส่งเสริมการให้คำปรึกษาและการเข้ารับการตรวจเอชไอวีโดยสมัครใจในที่ทำงาน (VCT@WORK) ให้กับผู้คนในชุมชนของฉัน | ที่มาภาพ: ILO/OIT Allan Mulenga

ล่าสุด ILO ได้เชิญฉันเข้าร่วมอบรมและรับตำแหน่งผู้นำชุมชน เพื่อช่วยให้คำแนะนำแก่ผู้คนในสถานที่ทำงานทั้งทางการและนอกระบบเกี่ยวกับเชื้อ HIV นอกจากนี้ ฉันยังแจกชุดตรวจหาเชื้อ HIV ด้วยตัวเอง

เป้าหมายของฉันคือการโน้มน้าวผู้อื่นให้ตรวจหาเชื้อ HIV ฉันบอกพวกเขาว่า เวลาที่คุณไปตรวจ คุณจะรู้สถานะของตัวเอง แล้วคุณก็สามารถวางแผนอนาคตได้ สิ่งสำคัญคือการแบ่งปันข้อมูลนี้ จากนั้นก็รับฟังอีกฝ่าย

เช่นเดียวกับที่ฉันทำกับกลุ่มสนับสนุน ฉันใช้ตัวเองเป็นตัวอย่าง ตัวอย่างเช่น ผู้คนคิดว่าคุณไม่สามารถเดินทางขณะที่รับประทานยาต้านไวรัส (ART) ได้ แต่ฉันแสดงให้คนอื่นเห็นว่ามันเป็นไปได้ ฉันเตรียมยาเพิ่มไว้ เคร่งครัดกับเวลาที่ต้องทานยา และสิ่งนี้ทำให้ฉันแข็งแรงขึ้น แม้แต่ผิวพรรณของฉันก็ยังดูอ่อนกว่าวัย - ผู้คนไม่เชื่อฉันเลยว่าฉันอายุ 60 ปี

ฉันภูมิใจที่ได้เป็นผู้นำในการลดการตีตราและเลือกปฏิบัติต่อผู้ติดเชื้อ HIV ในชุมชนของฉัน | ที่มาภาพ: ILO/OIT Allan Mulenga

เมื่อคุณไม่สามารถหาเงินได้ คนทั่วไปมักไม่ค่อยเคารพคุณ และการติดเชื้อ HIV ยิ่งทำให้สถานการณ์เลวร้ายลง จากประสบการณ์ตรงของตัวเอง ฉันได้เห็นว่า การมีรายได้และการดำเนินธุรกิจที่ประสบความสำเร็จ ช่วยเพิ่มความเคารพจากผู้อื่น และลดอคติและการเลือกปฏิบัติต่อผู้ติดเชื้อ HIV

ฉันภูมิใจในสิ่งที่ฉันประสบความสำเร็จ และการกลายเป็นผู้นำในชุมชนเพื่อสนับสนุนผู้ติดเชื้อ HIV ในอนาคต ฉันหวังว่าจะเปิดสถานรับเลี้ยงเด็กกำพร้าที่ติดเชื้อ HIV และได้รับการรักษาด้วยยาต้านไวรัส

ที่มา:
Having an income reduces HIV stigma and discrimination (ILO Voices, 1 March 2024)