ใครผ่านมา ผ่านไป ต่างใคร่รู้
ที่นี่ มีคนอยู่ บ้างหรือไม่?
ดูตรอก เงียบสงัด ถนัดใจ
นึกสงสัย อยู่ภายใน ใครบอกที
หรือที่นี่ไม่มีใครอยู่
ถูกปืนขู่ จึงนิ่งงัน กันเงียบฉี่
ที่เคยพูด ก็ไม่พูด หยุดปากดี!
เอาลิ้นสาก นั้นเลียสี เผด็จการ
เขาหยิบยื่น ความสุข ด้วยคำสั่ง
เขากักขัง คนสุดชอบ –ไม่ชอบทหาร
หน้ากากพระ หรือจะปิด มิดเม้มมาร
ท้ายที่สุด หลุดสันดาน ตระการโชว์
ใครมา ใครไป ก็ไถ่ถาม
ทหารยาม ทั้งขวา – ซ้าย นายช่างโก้
ชุดสไตล์ ลายพราง กร่างคุยโว
ทำตัวโต ‘มโน’ชีวิต คิดเอาเอง
ได้ยินเสียงถามจากฉันไหม?
เป็นอย่างไร บ้างหนอ พ่อคนเก่ง
ตกในดง คนพาล สันดานนักเลง
นุ่งกางเกง พรางตัว กลัวปากกา
กลัวเสรีภาพจะเติบใหญ่
กลัวประชาธิปไตยจะเติบกล้า
ถ้าคิดว่า ตัวเอง มีปัญญา
เชิญปิดหูปิดตาประชาชน!
กรุ่นภายใน รอวัน จะประทุ
เพื่อบรรลุ ปณิธาน ไปทุกหน
เมื่อถูกบีบ จะระเบิด ในบัดดล
จะได้รู้ ยังมีคน ที่หายใจ!
ที่นี่มีคนอยู่มิว่างไร้
อย่าเข้าใจ ผิดผิด คิดไปเอง.
ร่วมบริจาคเงิน สนับสนุน ประชาไท โอนเงิน กรุงไทย 091-0-10432-8 "มูลนิธิสื่อเพื่อการศึกษาของชุมชน FCEM" หรือ โอนผ่าน PayPal / บัตรเครดิต (รายงานยอดบริจาคสนับสนุน)