ทุกบาดแผลปรากฏเป็นบทร้อง
ขับคลอทำนองของคำเขียน
เผยภาพรันทดเป็นบทเรียน
และใบหน้าคลื่นเหียนแห่งผู้ร้าย
บนท้องถนน คน และศพ
แสงไม่ทันส่องภพก็สลาย
ร้อนแดดด้านกร้านกรำฉาบทำลาย
ปรารถนาสุดท้ายไม่ทันทอ
เขียนบทกลอนอีกครั้งสิบเมษา
จับผู้ถูกฆ่าขึ้นม้าล่อ
ปลดเสื้อสีเลือดนั้นชูร้องล้อ
จนเอ็นคอจะขาดยังไม่รับ
สลายสีสลับข้างร้างคนแล
เหลือก็แต่ความแพ้พ่ายคนตายดับ
ก้าวไปสู่สิ่งใหม่เลือดไหลซับ
ผู้ย่อยยับถูกเขี่ยทิ้งระหว่างทาง
ใครจะถอดก็ถอด เราไม่ถอด
จะกกกอดกว่าจะถึงวันฟ้าสาง
จะรำลึกนึกรักไม่หักร้าง
พาก้าวย่างข้ามยุคอันทุกข์ทน
กี่เมษาก็จะใส่เสื้อสีเลือด
ให้แดดเดือดสะท้อนกล้าทุกหล้าหน
จะชนะพ่ายแพ้แท้ก็คน
ถ้าไม่สู้ไม่ชนก็ต้องช้ำ!
ร่วมบริจาคเงิน สนับสนุน ประชาไท โอนเงิน กรุงไทย 091-0-10432-8 "มูลนิธิสื่อเพื่อการศึกษาของชุมชน FCEM" หรือ โอนผ่าน PayPal / บัตรเครดิต (รายงานยอดบริจาคสนับสนุน)