1. วันโน้น

ไอ้เแมวมันเป็นใหญ่
ทุกสิ่งตามใจได้ทั้งสิ้น
ใครรั้งไม่สนไม่ยลยิน
กร่างคับแผ่นดินลำพองตน

อาหารเต็มโต๊ะอวลโอชะ
ไอ้เแมวฟาดดะปลายกลางต้น
กินรวบหางหัวทั่วมณฑล
โลภล้นเกินงามความพอดี

2. วันหนึ่ง

บรรดานักเลงเก่าพวกเจ้าถิ่น
เห็นไอ้แมวพุงปลิ้นไปทุกที่
ริษยาอาฆาตก็เกิดมี
ร่วมกันบดบี้ขยี้แมว

รุกไล่ไอ้แมวไปพ้นโต๊ะ
ทุบโพละกระเด็นพังเป็นแถว
ยึดล่างจรดยอดตลอดแนว
จอดไม่ต้องแจวไอ้แมวครวญ

3. วันนั้น

ไอ้แมวขุ่นแค้นแสนอาฆาต
ประกาศเอาคืนเสียงขื่นห้วน
เรียกพวกรวมพลังตั้งขบวน
ชักธงโหยหวนประชาธิปไตย

ชาวบ้านหลงเชื่อไอ้แมวกล่อม
พรักพร้อมร่วมมือฮือเคลื่อนไหว
ขอคืนของที่ขโมยไป
นักเลงเก่าไม่ให้ได้เห็นดี

จึงรบราฆ่าฟันกันกลางเมือง
เลือดแดงเลือดเหลืองแตกแยกสี
สู้กันไปมาสิบกว่าปี
ต่อตีรุกรับกันยับเยิน

4. วันนี้

จู่ ๆ ไอ้แมวก็กลับลำ
หันทำแนวใหม่ไม่ขัดเขิน
ปูทางสร้างรั้วให้ตัวเดิน
มองเมินปวงชนบนเส้นทาง

ใครเจ็บใครตายแมวไม่รู้
เคยชวนใครสู้ศึกเคียงข้าง
ความฝันสัญญาแมวลาวาง
แมวลืมทุกอย่างไร้ยางอาย

หันเป็นกันเองนักเลงเก่า
เล่นบทน้ำเน่าเงาจันทร์ฉาย
เอาตัวรอดปลอดภัยได้สบาย
หมอบกอดทอดกายแมวไม่แคร์

5. เจ้าลอย

ไอ้เแมวไม่ต่างจากเจ้าลอย
ชีวิตแค่คอยกลบรอยแผล
ชั่วชื่นรื่นล่วงในดวงแด
เพียงแค่ได้สมอารมณ์ปอง

ทำได้ทุกอย่างเพื่อตัวตน
ทรยศผู้คนอย่างยิ้มย่อง
ถือตนคนควักเรื่องเงินทอง
ลืมเพื่อมทิ้งผองประคองมา

เป็นคนสิ้นค่าราคาคน
ทองปลอมไม่ทนไฟลนฝ่า
ประชาธิปไตยแค่อ้างพรางสัจจา
ปวงประชาแค่เหยื่อเพื่อตัวมัน