ถ้าอยากเป็นประชาธิปไตย ประเทศไทยต้องไม่มีศาลรัฐธรรมนูญ และองค์กรอิสระทุกรูปแบบที่สามารถแทรกแซงได้

การพึ่งพาอาศัยการได้รับความช่วยเหลือโดยองค์กรอิสระ นักร้อง นักเเฉ รวมไปจนถึงการปิดเกมโดยกลไกเเทรกเเซงจากฝ่ายตุลาการยิ่งจะทำให้การเลือกตั้งมีความชอบธรรมน้อยลง

ประชาชนตัดสินเองได้ว่าควรหรือไม่ควรที่จะเลือกใคร ไม่จำเป็นต้องให้มีคณะกรรมการป้องกันเเละปราบปรามการทุจริตเเห่งชาติชงเรื่องไปที่ศาลฏีกาให้มานั่งชี้ว่าผู้เเทนคนไหนมีหรือไม่มีจริยธรรม นอกเหนือไปจากนั้น พรรคการเมืองพรรคใดก็ตามที่สามารถชนะการเลือกตั้งเพียงเพราะว่าพรรคคู่เเข่งสำคัญนั้นถูกประหารชีวิตทางการเมืองก็ย่อมเป็นชัยชนะที่ไม่ได้เป็นที่ยอมรับโดยประชาชนที่ยังนิยมพรรคที่ถูกเลือกปฏิบัติที่ถูกกำจัดออกไปจากสารบบนั้น

ตุลาการภิวัตน์ตั้งเเต่กุมภาพันธ์ 2549 เป็นต้นมา จนถึงเเม้กระทั่งยุคปัจจุบัน ไม่ว่าจะเป็นการใส่ความนักการเมือง คาดเดาเจตนารมณ์เเล้วตัดสินอย่างไร้หลักฐานเชิงประจักษ์ ยุบพรรค การตัดสิทธิ์ ส.ส. การชี้มูลความผิดรัฐมนตรี การยึดทรัพย์สินนักการเมือง การยัดข้อกล่าวหาว่าทุจริตทั้งที่ยังไม่ผ่านขั้นตอนพิสูจน์ ล้วนเเล้วเเต่รวมกันออกมาเป็นการสร้างความได้เปรียบให้ผู้เล่นอื่นผู้อื่นในเวทีการหาเสียง

ในอีกนัยหนึ่งวิบัติซึ่งเกิดขึ้นจากฝ่ายตุลาการเเละองค์กรอิสระเเละองค์กรกึ่งตุลาการที่ย่ามใจเเละไม่รู้จักพอ ที่รวมพลังกันเป็นนิติสงครามต่อฝั่งเสรีประชาธิปไตย  เปรียบเสมือนการกระทำการทุจริตการเลือกตั้ง

ก่อนเเละหลังการเลือกตั้งทุกครั้ง มีทั้งสอย เเขวน ตัดสิทธิ์ ชี้มูล ยุบ ถ้าจะใช้อีกชุดคำอธิบายหนึ่งคือมันคือการฉ้อโกงอำนาจจากประชาชน มันคือการโอนถ่ายอำนาจในการตัดสินใจไปจากประชาชนผู้ซึ่งควรมีโอกาสรักษาสิทธิ์ 4 วินาทีของตนเองเอาไว้ว่าจะเลือกใครเป็นผู้เเทนหรือใครเป็นนายกฯ

ข้ออ้างในการประหารชีวิตนักการเมือง ไม่ว่าจะเป็นปล่อยปะละเลยให้เกิดการทุจริต ทุจริตเชิงนโยบาย ลุเเก่อำนาจ ครอบงำองค์กรอิสระ จาบจ้วง ล้มล้าง ทำตัวเด่นเกินไป หรือสร้างความเเตกเเยก เเก้กฏหมายที่เขาไม่ให้เเก้ มันก็เเค่เท่านั้น

ทั้งหมดคือข้ออ้าง ที่ไร้การพิสูจน์ หากเเต่มีไว้ใช้เพื่อรักษาอำนาจ ที่ในที่สุดมักจะนำมาสู่การหาเรื่องลงมือรัฐประหารรัฐบาลที่มาจากการเลือกตั้ง ตัดสิทธิ์นักการเมืองที่ประชาชนนิยมชมชอบ เเละรวมไปถึงการยุบพรรคซึ่งเป็นการทำลายสถาบันทางการเมืองเดียวที่เเท้จริงที่เป็นองค์กรที่ทำหน้าที่เเทนประชาชนในเชิงการออกเเบบนโยบายสาธารณะที่มีผลต่อคุณภาพชีวิตของเขา

ระบอบประชาธิปในยุคปัจจุบัน ถ้าจะมี จะต้องมีการเลือกตั้งที่บริสุทธิ์ยุติธรรม การเลือกตั้งที่ผู้เล่นได้รับโอกาสโดยปราศจากการเเทรกเเซงในการกำหนดนโยบายเเละคัดกรองผู้สมัครจากศาลหรือองค์กรอิสระใดใดที่ล้วนเเล้วเเต่มิได้มีความเชื่อมโยงต่อประชาชน ไม่ว่าจะเป็นในทางตรงหรือทางอ้อม ในที่นี้ย่อมหมายความด้วยว่าถ้าหากบ้านเมืองไทยจะเรียกตนเองว่าได้รับปกครองด้วยระบอบประชาธิปไตย รัฐธรรมนูญเเห่งราชอาณาจักรไทยจำเป็นที่จะต้องไม่มีศาลรัฐธรรมนูญ คณะกรรมการป้องกันเเละปราบปรามการทุจริตเเห่งชาติเเละที่สำคัญที่สุดจะต้องไม่มีประมวลจริยธรรมที่ออกเเบบมาเพื่อเอาผิดนักการเมืองที่ไม่พึงประสงค์โดยระบอบเเละถูกกำหนดโทษที่เมื่อนำมาบังคับใช้สะท้อนความไม่เห็นหัวประชาชน

หากยังมีองค์กรต่างๆ ที่ไม่ได้เชื่อมโยงกับประชาชนเเล้วมานั่งสวมเสื้อผ้าอาภรณ์ทางกฏหมาย ทำเป็นเหมือนมีความชอบธรรมด้วยการสร้าง Moral Highground ขึ้นมาเเล้วมาสั่งว่าพลเมืองชาวไทยเลือกใครได้เเละเลือกใครไม่ได้ หากจะยังเป็นเช่นนั้นจริงๆ กรุณาเลิกเรียกราชอาณาจักรไทยว่าเป็นประเทศที่ปกครองโดยระบอบประชาธิไตย เพราะถ้ามันยังเป็นเช่นนั้นคำอธิบายที่เหมาะสมที่สุดก็คือประเทศไทยนั้นปกครองโดยระบอบประชาธิปไตยที่มีการเลือกตั้งเป็นพิธีการเท่านั้นเเต่เเท้ที่จริงเเล้วทหารเเละศาลรัฐธรรมนูญใหญ่สุด ยืนอยู่เหนือทั้งผู้เเทนราษฎรทั้งปวง

รวมไปถึงนายกฯ รัฐมนตรี จะเป็นอะไรก็เป็นเเต่อย่าเป็นอย่างหนึ่งเเล้วให้เรียกกันอีกอย่างอย่าหลอกกันอีกต่อไป ที่เรามีอยู่ตอนนี้มันคือ Tyranny By A Minority ท้ายนี้รัฐธรรมนูญฉบับใหม่ไม่ต้องไปเสียเวลาร่าง หากเมื่อร่างเสร็จเเล้วยังคงเหลือ 3 สิ่งที่ไม่พึงประสงค์ที่กล่าวถึงในขั้นต้น ที่จำเป็นต้องโละทิ้งในรัฐธรรมนูญฉบับหน้า ถ้าจะเรียกว่าเป็นฉบับประชาธิไตย จะต้องไม่ปรากฏชื่อ ศาลรัฐธรรมนูญ คณะกรรมการป้องกันเเละปราบปรามการทุจริตเเห่งชาติเเละประมวลจริยธรรม สำคัญยิ่งไปกว่านั้นจะต้องไม่มีกลไกเข้ามาทำหน้าที่ Function นี้เเทนด้วยนามอื่น หากจะมีประชาธิปไตยที่เราได้เลือกผู้เเทนโดยปราศจากการเเทรกเเซงจากอำนาจที่ไม่ได้เชื่อมโยงกับประชาชน