กาลเวลานิรันดร์นี้มีปลาบปลื้ม
ถูกลืมถูกจำดื่มด่ำสูญ
สังคมมนุษย์สุดเศร้าเงาอาดูร
ความจำรูญกูลเกื้อเหลือรอคอย

การต่อสู้แก่งแย่งแข่งขันดั่งพันผูก
ตรงข้ามปลูกฝังรักก็ไม่ท้อถอย
สงครามตามด้วยสันติมิไร้รอย
ทุกอย่างค่อย ๆ ผ่านกับกาลเวลา

ใหม่แล้วเก่าเคล้าคลุกสมบุกสมบัน
มหัศจรรย์การสรรค์สร้างวางคอยท่า
ดีและชั่วกลั้วเกลือกเลือกตีตรา
บันทึกว่าค่าของคนผลจากอะไร?

ตัวอักษรแต่อ้อนแต่ออกหมายบอกเล่า
อย่าลืมเราผู้เขียนขีดกรีดหินไว้
ครั้งหนึ่งเคยมาบั่นบุกในยุคสมัย
วาดภาพใส่แผ่นผาจารึกนาม

ยามสงบสงัดจัดความคิด
พลันลิขิตอักขระยากจะถาม
เกิดภาษาสารพันอันหมายความ
เดินทางข้ามกาลเวลามาหาเธอ

กันลืมเลือนครั้งหนึ่งซึ่งมี"ฉัน"
แถวนั้นบันทึกไว้ให้เห็นเสมอ
อย่าลืมนั้นบรรพบุรุษขุดค้นเจอ
ขีดเขียนเพ้อฝันไว้ในวารวัน

การเดินทางกลางกาลผ่านพื้นโลก
มีทั้งโชคและเคราะห์เพราะผกผัน
จากภาพวาดทุกวิญญาบนผาชัน
บันทึกมันไว้ให้เธอเผลอเงยมอง

ครั้งหนึ่งเคยมี"เรา"เข้ามาที่นี่
ชีวีที่มีลมหายใจไปเกี่ยวข้อง
อักขระและภาพหมายฉายแสงส่อง
ครั้งหนึ่งของที่นี่,ที่นั่น ใช่บรรพชน

กาลเวลานิรันดร์นี้อาจมีลืม
ความด่ำดื่มปลื้มปลาบอาบลมฝน
อักขระจะเพียรชี้วิถีคน
ที่หมุนวนในวัฏฏะจักรวาล

ใช้บันทึกทุกเรื่องราวการก้าวย่าง
ใช้สะสางสื่อประเด็นเห็นแก่นสาร
พลังใดริเริ่มแฝงแรงบันดาล?
เพื่อส่งผ่านสาระประทับใจ

ไม่ลืมหลง....คนยังคงยืนเด่นโดยท้าทาย......
เพราะจุดหมายที่ใฝ่ฝันนั้นยิ่งใหญ่
บนดาวโลกโชค,เคราะห์สะเดาะได้
ก้าวใกล้หรือไกลก็ไม่ครณา

จงรักในมนุษยธรรมนำลึกซึ้ง
ภักดีซึ่งพันธะปรารถนา
เสรีภาพเสมอภาคใต้ฟากฟ้า
และภราดรภาพตราบนิรันดร์